دانشکده-افسری

میدان فقط میدان آموزش بود و چهره‌هایی را که انتخاب کرده بودند چهره‌های شاخص نظامی برای فرماندهی بودند و عمدتاً سرمایه‌گذاری روی تربیت جسمی و فکری بود و تنها خلاء آن رسمیت نداشتن فرائض دینی بود.