دین-و-معنابخشی-به-زندگی

رویکرد جامعه شناختی به دین، دانشمندان خداناباور را در دو گروه جای داده است: برخی همچون امیل دورکیم ( 1858-1917 م) دین را مظهر همبستگی و یکپارچگی جامعه قلمداد کرده، دارای نقش مثبت و سازنده دانسته‌اند؛ و جمعی دیگر چون فویرباخ ( 1804-1872 م ) و مارکس ( 1818-1883 م ) دین را عامل تخدیر و عقب ماندگی جوامع به شمار آورده و به مبارزه با آن پرداخته&zwn ...

رویکرد جامعه شناختی به دین، دانشمندان خداناباور را در دو گروه جای داده است: برخی همچون امیل دورکیم ( 1858-1917 م) دین را مظهر همبستگی و یکپارچگی جامعه قلمداد کرده، دارای نقش مثبت و سازنده دانسته‌اند؛ و جمعی دیگر چون فویرباخ ( 1804-1872 م ) و مارکس ( 1818-1883 م ) دین را عامل تخدیر و عقب ماندگی جوامع به شمار آورده و به مبارزه با آن پرداخته&zwn ...

رویکرد جامعه شناختی به دین، دانشمندان خداناباور را در دو گروه جای داده است: برخی همچون امیل دورکیم ( 1858-1917 م) دین را مظهر همبستگی و یکپارچگی جامعه قلمداد کرده، دارای نقش مثبت و سازنده دانسته‌اند؛ و جمعی دیگر چون فویرباخ ( 1804-1872 م ) و مارکس ( 1818-1883 م ) دین را عامل تخدیر و عقب ماندگی جوامع به شمار آورده و به مبارزه با آن پرداخته&zwn ...

رویکرد جامعه شناختی به دین، دانشمندان خداناباور را در دو گروه جای داده است: برخی همچون امیل دورکیم ( 1858-1917 م) دین را مظهر همبستگی و یکپارچگی جامعه قلمداد کرده، دارای نقش مثبت و سازنده دانسته‌اند؛ و جمعی دیگر چون فویرباخ ( 1804-1872 م ) و مارکس ( 1818-1883 م ) دین را عامل تخدیر و عقب ماندگی جوامع به شمار آورده و به مبارزه با آن پرداخته&zwn ...

رویکرد جامعه شناختی به دین، دانشمندان خداناباور را در دو گروه جای داده است: برخی همچون امیل دورکیم ( 1858-1917 م) دین را مظهر همبستگی و یکپارچگی جامعه قلمداد کرده، دارای نقش مثبت و سازنده دانسته‌اند؛ و جمعی دیگر چون فویرباخ ( 1804-1872 م ) و مارکس ( 1818-1883 م ) دین را عامل تخدیر و عقب ماندگی جوامع به شمار آورده و به مبارزه با آن پرداخته&zwn ...