زباله-فضایی

با استناد به تصاویر و مستندات، به‌نظر می‌رسد قطر و وزن قطعه سیلدا با حلقه‌ای که در کنیا پیدا شده، مطابقت ندارد. مقامات شرکت آریان‌اسپیس در گفتگو با روزنامه پاریزین گفته‌اند که فکر نمی‌کنند  زباله فضایی مربوط به آریان 5 باشد؛ چرا که حلقه ویژگی‌‌های مرتبط با این موشک را ندارد. پس این جسم چه می‌تواند باشد؟

این پروژه پیشگام که توسط آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن(JAXA) تامین مالی می‌شود، ادامه ماموریت ADRAS-J است که به تازگی یک بازرسی مداری از فاصله نزدیک از یک موشک به نام H-2A  که 12 سال است در مدار می‌چرخد، به پایان رسانده است.

زباله‌ فضایی شامل اجسام منسوخ شده ساخته دست بشر هستند که به دور زمین می‌چرخند. این قطعات از نظر اندازه، خطراتی را برای فضاپیما های عملیاتی و ایستگاه فضایی بین‌المللی ایجاد می‌کنند./ عکس: فضاپیمای ادراس-جی (ADRAS-J)

از زمان آغاز عصر سفر‌های فضایی در سال 1957 میلادی تاکنون انبوهی از زباله‌ها از پوسته رنگ تا بوستر‌های رها شده موشک، در مدار زمین پراکنده شده اند.

با توجه به افزایش تعداد موشک‌های ارسالی به فضا و اقدامات دولت‌ها و شرکت‌های خصوصی، احتمال اینکه تعداد حوادث، هم در فضا و هم زمین افزایش یابد، بسیار بالا است، مانند حادثه‌ی سقوط بقایای موشک چینی که پیش‌تر رخ داد.

یک استارت‌آپ ژاپنی با همکاری یک شرکت استرالیایی قصد دارد زباله‌های فضایی را با استفاده از لیزرهای زمینی تبخیر کند.

به نقل از تاکئو دوئی (Takao Doi) فضانورد آژانس اکتشاف هوا فضای ژاپن (JAXA) و استاد دانشگاه کیوتو، ژاپن قصد دارد یک ماهواره چوبی به فضا ارسال کند

درک دقیق هر مرحله از پرواز فضایی نشان می‌دهد که انتشار ناشی از سامانه‌های فضایی می‌تواند از راه‌های کاملا متفاوتی بر جو تأثیر بگذارد که در برخی موارد بزرگ‌تر از انتشار ناشی از صنعت هواپیمایی است.

این فضاپیمای 200 کیلوگرمی از دوبخش تشکیل شده است که تعدادی آزمایش در فضا انجام می‌دهند تا توانایی این سیستم در جمع‌آوری زباله توسط مکانیسم آهن‌ربایی را بسنجند.

طبق گفته مجمع جهانی اقتصاد نزدیک به 6000 ماهواره در حال چرخش بر مدار مین هستند که از حدود 60٪ آن‌ها استفاده نمی‌شود و زباله فضایی محسوب می‌شوند.