شرخری

«آبجی خیالت راحت این سیبیل ما ارزش داره، باد هوا که نیست؛ وقتی می‌گویند مسعود شرخر یعنی تضمین سیبیلش، تضمین غیرتش، خیالت راحت بده ببینم چکت چقدر هست؟ مال کدوم شهره؟ کدوم شعبه؟» اینها را شرخری که به‌سختی توانسته بودم پیدا کنم، گفت.

زیر جو آرام شهر، پشت کرور کرور تابلوی کوچک و بزرگ لمیده روی دیوارها که هنر اهالی شهر را داد می‌زنند، عده‌ای با مشکلات مردم کسب و کار می‌کنند، راه‌های میانبر می‌روند، خلاف می‌کنند، وعده می‌دهند و امید واهی می‌فروشند اغلب زیر پوشش دفاتر شیک، لای زرورق قانون و پشت کلمات پر طمطراق.

تعداد مشاغل کاذب در ایران کم نیست؛از شرخری و پخش تراکت تبلیغاتی گرفته تا دست فروشی و دعانویسی و حتی نوبت فروشی! مشاغلی که اگرچه اسمشان لبخند روی لب می آورد، اما تاثیراتی که بر جامعه می‌گذارند، گریه آور است و روز به روز به آسیب های اجتماعی می افزایند.