غرزدن همیشه واکنشی بی اهمیت تلقی شده که هویت مستقلی ندارد. در فرهنگ های لغت نیز ذیل مدخل غرزدن عموما اشاره شده که به نوعی ترکش های سخن گفتن با حس آمیخته با خشم، عصبانیت و ناخرسندی است. اگر بیشتر وارد جزییات شویم، وقتی وجه اعتراضی و خشم آلود سخن از معنای واجد ارزش خارج می شود، اصطلاحا می گویند طرف غرغرو است.