فقهای بزرگوار شیعه در مواردی از فتوا و نظر خود عدول کرده و فتوای جدیدی صادر کرده اند. این امر، نشانه حق پذیری و تواضع آنان است. سید ابن طاووس در اقبال در سخنی که خواهد آمد آن را نشانه ورع و تدیّن می داند. در این نکته به نمونه هایی معدود از این دست اشاره می کنیم:
