محمدحافظ اصفهانی یکی از اصفهانی‌های دورافتاده از شهرش بود که دلبستگی به آن را هرگز از دست نداد. دور از خانه و کاشانه‌اش است که برای یادکردن از هوش و ذکاوت مردم اصفهان و در موقع صحبت از موفقیت خود در ساخت ساعت مکانیکی به بیتی از کمال‌الدین اسماعیل اصفهانی اشاره می‌کند: «یا رب تو به فریادرس آن مسکین را، کش خانه صفاهان بود و مایه هنر.»
