معصومه-رامهرمزی

وقتی کار نویسندگی در حوزه جنگ را شروع کردم، آرزویم این بود درباره گمنام‌ترین‌ها بنویسم. دوست داشتم درباره آدم‌های معمولی جنگ بنویسم و علاقه‌ای نداشتم درباره فرماندهان، سرداران و آدم‌های شاخص بنویسم.

سربازها در طول دوره خدمت به یکی از سازمان‌ها و ارکان نیروهای مسلح وابسته هستند اما پس از پایان خدمت وارد زندگی عادی می‌شوند و تریبونی برای بیان خاطرات و انتقال تجربیاتش ندارند.

در جلسه نقد و بررسی کتاب «شماره پنج» منتقدان بر کشش بالای این اثر به قلم مرتضی قاضی تاکید کردند. این اثر شامل روایتی خاطره‌گونه از زندگی فرمانده خواهران سپاه آبادان در جنگ تحمیلی است.

نگارنده کتاب «امدادگر کجایی» گفت: این کتاب از نوع خاطره است و نه یادداشت و سفرنامه. این کتاب خاطرات، امدادگر یا راننده آمبولانسی است که به جبهه رفته و سال‌ها جنگ را تجربه کرده است.