مملکت

سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه «مملکت متعلق به 85 میلیون ایرانی عاشق سرزمین و خاک است که البته دارای تضارب افکار و تفاوت سلیقه هستند و با هم اختلاف نظر دارند» اظهار کرد: همه بچه حزب الهی‌ها خود را نوکر 85 میلیون جمعیت ایرانی عاشق ایران می‌دانند.

روابط عمومی سازمان صدا و سیما با وجود بارها اعلام رسمی و مکرر این موضوع در موارد پیشین، مجدداً تأکید می‌کند که مواضع میهمانان و کارشناسان برنامه‌های زنده چه در گذشته و چه در آینده الزاماً موضع رسانه ملی نیست.

این انقلاب یک انقلاب الهی است و پایه اصلی آن مردمند... این انقلاب متعلق به مردم است ...هیچ کسی، هیچ قشری، نمی تواند و نباید ادعای مالکیت این انقلاب را بکند. خود را مالک بداند دیگران را مستاجر...صاحب این انقلاب مردمند.

امیدوارم حضراتی که همه این‌ها را می‌بینند و دم برنمی‌آورند -در همه اوقات و احوال- این رویکرد و رفتارهای نشأت گرفته از آن را به خاطر داشته و در موسم تنگدستی‌های سیاسی‌ای چون؛ انتخابات‌ها و راهپیمایی‌ها و مخاطرات بیرونی و ... نیز صرفاً از کسانی انتظار یاری و همراهی داشته باشند که خود را حزب‌اللهی می‌خوانند و صاحبان این مملکت.

به هر حال هستند عده‌ای که به غلط گمان می‌کنند این مملکت فقط مال حزب‌اللهی‌ هاست بی‌حتی تصویر درست و روشن و صحیحی از مفهوم این عبارت که حزب‌اللهی کیست و به که می‌توان نسبتش داد؟ نکته این است که ما با این اقدامات به صورت غیرمستقیم به حجاب کامل اسلامی، خواسته یا ناخواسته وارد می‌کنیم

حسین نورانی نژاد، چهره سیاسی اصلاح طلب در روزنامه اعتماد نوشت: حزب اللهی ها خود را بانی و مالک انقلاب می‌دانند در حالی که سهمی بیش از بقیه در انقلاب نداشتند و چه بسا کمتر هم بودند. نظام را از آن خود می‌دانند و اگر کسی سر شغلی باشد، فیلمی بسازد، طبابتی کند، ورزشی را گزارش کند، هر چه که باشد، آن را لطف نظامِ خودشان به آن شهروندان می‌دانند.

آذر منصوری، رئیس جبهه اصلاحات نوشت: بی اعتنایی به اصل ‎ایران برای همه ایرانیان در مقام سخن و عمل، نتیجه ای جز تعمیق ‎شکاف دولت ملت، افزایش روزافزون ‎مهاجرت، بی اعتمادی بیشتر به روایت های رسمی و در یک کلام کاهش روزافزون ‎مشروعیت سیاسی نظام نزد افکار عمومی ندارد.

حیطه اختیارات سازمان برنامه همان طور که گفته شد، اتکای ابتهاج به شخص اول مملکت بود و اگر حمایت‌های پیدا و پنهان محمدرضاشاه نبود او نمی‌توانست چهار سال و نیم در برابر اعمال فشار وزیران و نمایندگان دوام آورد.