امید به حاکمیت انسان های صالح در آیندهای روشن و استقرار عدالت و صلح فراگیر و همگانی، امری فطری است. همة افراد، براساس فطرت ذاتی خود، به امید روزی هستند که جهان در پرتو هدایت های انسانی شایسته و با تأیید و عنایت پروردگار هستی، از بیداد و تباهی رهایی یافته، از نا بسامانیها، ناامنی ها و تیره روزیها خلاص شود و سرانجام به صلح و صلاح نایل آید.
