سرخوش زسبوی غم پنهانی خویشم چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم در بزم وصال تو نگویم زکم و بیش چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم لب باز نکردم به خروشی و فغانی من محرم راز دل طوفانی خویشم یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی عمری است پشیمان زپشیمانی خویشم از شوق شکرخند لبش جان نسپردم شرمنده جانان ز گران جانی خویشم بشکسته تر ازخویش ندیدم به همه ع ...