پل-خوابی

وسط این شهر درندشت که هر کس پی کار خودش است و شب زیر سقفی پر از امید و آرزو آرام می‌گیرد، جایی هست که آدم‌هایش میان آسمان و زمین شب را صبح می‌کنند به امید لقمه نانی که آن‌ها را از مرگ نجات دهد