کوروش

کوروش کبیر در حدود سال 600 پیش از میلاد در پارس زاده شد. او از دودمان هخامنشیان بود و در زمان خود، توانست جایگاه ویژه‌ای به دست آورد و توجه رهبران قبایل پارسی را به خود جلب کند.

گرایش امروز مردم به ایران و نمادهای ملی از جنس باستان‌گرایی رمانتیک دوران پهلوی نیست که به نوعی از باستان‌گرایی به عنوان ابزار سرکوب و یا به تعبیر دیگر پیشبرد توسعه از بالا استفاده می‌کرد، بخشی از یک پروژه دین‌ستیزی نیست؛ بلکه در این ملی‌جویی و در این ایران‌گرایی امروز، تعادل، آشتی و شهروند‌محوری خواست جدی و ملاک اصلی است

7 آبان مطابق با 28 اکتبر «روز کوروش» نام‌گذاری شده است که همه ملت‌ها از دیرباز آن را گرامی می‌دارند. این روز به مناسبت تکمیل تصرف امپراتوری بابل به دست ارتش ایران(اکتبر سال 539 پیش‌از میلاد) و پایان دوران ستمگری در دنیای باستان نام‌گذاری شده است.

آثار او تا به امروز مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است و به عنوان منابع ارزشمندی برای درک تاریخ، فلسفه و فرهنگ یونان باستان به شمار می‌روند.

کوروش که 599 قبل از میلاد متولد شده بود، در 529 قبل از میلاد و در سن 61 سالگی از دنیا رفت. این گورها درحال حاضر خالی هستند و به گفته باستان‌شناسان احتمالا در دوره اسکندر مقدونی، گورها تخلیه و به کالبد آنها آسیب وارد شده باشد.

سخن از ستایش کورکورانه‌ی تاریخ ایران باستان نیست، سخن از سردرگمی و برخورد دوگانه‌ای است که بر سر این تاریخ دیرینه می‌رود. شاهنامه پر سیمرغی است که همواره و همه‌جا به کار می‌آید، اما نه پس از این‌که پَرَش را سوزاندیم، چشم خود سیمرغ را کور کنیم.

نماینده زرتشتیان درباره ثبت جشن سده با مشارکت تاجیکستان و کوروش و پاسارگاد حرف زد.

شهرام گودرزی هنرمند تندیس‌ساز با تکذیب شایعه‌ی دستگیری‌اش که چندروز پیش در برخی رسانه‌‌های مجازی پخش شد، از تعطیل‌شدن کارگاه و ممنوعیت کار بر روی تندیس کورش بزرگ خبر داد.

طبق اعلام موزه بریتانیا این استوانه باستانی تا تاریخ 30 ژوئن در آمریکا باقی می‌ماند و در تاریخ چهارم اکتبر (مهر ماه) به اسرائیل می‌رود و تا 29 نوامبر در این کشور باقی می‌ماند و در اورشلیم [بیت‌المقدس] به نمایش گذاشته می‌شود.

اغلب پیرامون شخصیت‌های تاریخی را هاله‌ای از افسانه می‌پوشاند و شخصیت تاریخی‌شان کم‌رنگ می‌شود. این موضوع درباره‌ی کوروش هم پیش آمده است. همه با روایت‌های جذاب زندگی او، آشنا هستیم و خواب پدربزرگ مادری او، آستیاگ، را به یاد داریم. فراموش نکنیم خواب دیدن و از راه خواب به حقایقی دست یافتن، بُن‌مایه‌ی روایت‌های کهن است و راه‌یابی به دنیای فراسوی دیگر.