وعده:سال 1394، دریاچه «زریوار» مریوان 6 ماه دیگر از فاضلاب شهری رهایی مییابد . این شاید اولین وعده مسئولان استان کردستان برای لایروبی یکی از مهمترین دریاچههای آب شیرین کشور باشد چرا که آمارهای سال 94 نشان میدهد روزانه 1500 متر مکعب فاضلاب به زریوار(که محیط زیستیها خیلی تلاش دارند به جای دریاچه به آن «تالاب» بگویند) وارد میشود.
به گزارش به نقل از ایران ،فاضلاب صنعتی، شهری و روستایی از یک سو و حفر چاههای غیرمجاز، احداث غیرکارشناسی دایک خاکی، ساخت بیرویه خانهباغها و رشد شتابان نیزارها سیمای نیلگون دریاچه زریوار را خاکستری و مکدر کرده است.
پیــــــگیری: محیط زیستیها حداقل از سال 90 در تلاش برای ثبت آن در کنوانسیون بینالمللی رامسر هستند. هرچند تجربه نشان داده ثبتهای بینالمللی لزوماً مرهمی بر زخمهای ناسور میراثهای طبیعی نمیگذارند ولی سمفونی نیزارها نتیجه و محصول ورود فاضلابها به این آب شیرین است.
نیزارها بیش از 2 هزار و 100 هکتار دریاچه را بلعیدهاند و تنها یک هزار و 90 هکتار آن آب دارد اما زخم این بیمبالاتی به همین جا ختم نمیشود. آتش در نیستان زریوار که میافتد؛ زخم دیگری بر پیکره آبی آن مینشیند. فعالان محیط زیست تنها در یک روز بیش از 8 تن زباله را از حاشیه رودخانه جمع کردند. بیآبی به مناطق مسکونی حاشیه رودخانه هم رسیده.
وعدهها برای مرهم گذاشتن روی زخم تلخ بزرگ ترین دریاچه آب شیرین کشور تا به امروز به نتیجه ای نرسیده. فرماندار مریوان سال 94 حفظ دریاچه زریوار را بهعنوان یک موضوع و مسأله ملی توصیف کرده بود. این دریاچه یکی از بهانههای گردشگران برای حضور در کردستان است. او این حرفها را دو سال بعد از تشکیل «ستاد نجات دریاچه زریوار» در استانداری کردستان گفت.
سابقه ایجاد کارگروهها برای نجات دریاچه زریوار به دوره اصلاحات برمی گردد. گزینههایش روی میز دولت احمدینژاد هم بود. استانداری کردستان سال 94 هم ستاد طرح نجاتبخشی دریاچه را تشکیل داد و براساس مصوبه دولتی نجات دریاچه زریوار را وظیفه بیچون چرای محیط زیست اعلام کرد. «منصور مرادی» نماینده مریوانیها در بهارستان سال 96 از لایروبی دریاچه زریوار به روش نانو خبرداده بود.
نــــــــتیجه :«امیر قادری» معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری کردستان سوم خرداد سالجاری از پایان ساماندهی فاضلاب ورودی به زریوار تا 5 ماه دیگر خبر داد. او در گفتوگو با روزنامه ایران در خصوص وعده داده شده تأکید کرد و گفت:«بی شک ورود فاضلاب شهری به زریوار تا 5 مادیگر به پایان میرسد.»
او البته یک نکته دیگر را هم یادآوری کرد:«فاضلاب شهری تنها فاضلابی نیست که به زریوار سرازیرمی شود. فاضلاب چند روستا هم همچنان به زریوار میریزد که باید ساماندهی آن را هم در برنامه قرار داد.» اما تأکید او روی فاضلاب شهری است.این یعنی همچنان کام بزرگ ترین دریاچه آب شیرین کشور تلخ است!