انسان‌ها را برای خودشان بخواهیم

روز ولنتاین روز دوستی است و در موقعیت کشور ما باید به هر چیز خوب نگاه کنیم. هر چیزی در جای خود درست است اگر مردم ما در چنین شرایط فشار پولدار و بی‌پول بتوانند در این روز شاد شوند خیلی هم تاثیر مثبتی دارد.

به گزارش به نقل از آرمان ،شما می‌بینید که مرد هدیه کوچکی برای زن و زن هم هدیه‌ای برای مرد خریداری می‌کند این باعث می‌شود افراد در روز دوستی با هم آشتی کنند. ما نباید بگوییم این روز از خارج آمده و درباره آن داوری کنیم.

روز اول بهار که سال نوی ماست در آمریکا هم به عنوان نخستین روز بهار جشن گرفته می‌شود. برخی هم در ایران شب کریسمس را برای خود جشن می‌گیرند که هیچ مشکلی ندارد. این ما هستیم که در ایران برخی از مسائل را برای خود پیچیده کرده‌ایم. اینها مسائل معمولی است که ربطی به فرهنگ ندارد.

اگر مساله‌ای باعث خوشحالی مردم شود ما هم باید خوشحال باشیم که مساله‌ای باعث می‌شود فکر مردم از فشارهای روزمره بیرون آید و دعوای بین افراد رفع شود باید آن را اجرا کنیم.

مانند چهارشنبه‌سوری که تمام اهل محل اگر با هم دعوایی هم دارند از روی آتش می‌پرند و این موجب دوستی میان آنها می‌شود. حداقل باعث می‌شود یک هفته افکار خراب خود را کنار بگذارند این بد نیست. اگر چیزی باعث شود که یک هفته شاد باشیم چرا نباید این کار را انجام دهیم؟

این روزها را خراب می‌کنیم

اگر ما در انجام این روز افراط و تفریط می‌کنیم این رویکرد اشتباه ما از این روز است و باید در کردار خود تجدید نظر کنیم. در کشورهای خارجی این حجم از هدایا داد و ستد نمی‌شود. من در چنین روزی در فرانسه بودم اشخاص به هم یک شاخه گل هدیه می‌دهند خیلی اگر بخواهند به یکدیگر محبت داشته باشند، گلسر هدیه می‌دهند.

حال بیایید ببینید در ایران افراد به هم چه چیزهایی هدیه می‌دهند؟ این در حالی است که چنین روزی برای نشان دادن این است که افراد به هم بگویند که به یاد یکدیگر بودند اگر دعوا هم داشته باشند در این روز با هم آشتی می‌کنند. این روند در همه قسمت‌های زندگی ما ایرانیان صادق است.

در روز ولنتاین همواره در پی خریدن هدیه‌های گرانتر هستیم. برای اینکه ثروت خود را به دیگری نشان دهم یا از او سواستفاده کنم برایش ماشین می‌خرم. آن فرد ماشین دارد و با آن ماشین می‌خواهد خودنمایی کند ما نمی‌توانیم بگوییم که این روز باعث این رفتار این فرد شده است، چنین رفتاری از این فرد در هر روز دیگری هم می‌تواند سر بزند.

اگر آموختیم که این روز برای دوستی مهربانی است، آن روز مهربان می‌شویم حالا ممکن است مهربانی کنیم و مرد به او می‌گوید که پیراهنی برایش خریده است او داد می‌زند که این پیراهن را نمی‌خواهد این ما هستیم که چنین روزهایی را خراب می‌کنیم. از نظر عقلانی بزرگ نشدیم که متوجه شویم این روز برای این نیست که هدیه‌های بزرگ دریافت کنیم. کودکان خود را به صورتی بار آورده‌ایم که آنها می‌پرسند که در روز عشاق اگر فرد علاقه زیادی به من دارد، چرا هدیه بهتری نخرید؟ چرا به رستوران‌های گرانتر نبرد. این اشکال از ماست.

مردم با یکدیگر آشتی می‌کنند

در این روز مردم با یکدیگر آشتی می‌کنند و دعواها را کنار می‌گذارند، همین که چند روزی با هم خوب اند برای ادامه زندگی به آنها انرژی می‌دهد. از کودکی باید به فرزندان خود آموزش دهیم که دادن هدیه‌های بزرگ برای افراد صمیمیت به همراه نخواهد داشت.

اینکه فکر می‌کنیم با هدیه بزرگ افراد بزرگتری می‌شویم نشان دهنده کمبودهای ماست. آدم‌ها باید خوشان باشند اما ما همواره نشان می‌دهیم که افراد دیگری هستیم. ما در خانه افراد بدخلقی هستیم در حالی که بیرون از خانه همه از معاشرت با ما لذت می‌برند. اینها باعث شده در زمانی که لازم است خود را همانطور که هستیم نمایش دهیم از این کار طفره می‌رویم حتی پول قرض می‌کنند تا بتوانند هدیه بهتری بخرند.

همچنین زمانی که زنی با مردی جز همسر خود صحبت میکند، مرد می‌ترسد که نکند او را ترک کندو به سمت مرد دیگری برود و عکس این مساله هم مطرح است. اینها نشان می‌دهند که افراد خود را قبول ندارند و نمی‌دانند که کسی بهتر از آنها برای آن زندگی وجود ندارد. روزها، روزهای بدی نیستند حتی اگر از کشورهای دیگر هم روزهای خاصی وارد تقویم خود کنیم، اتفاق خوبی است.

اگر قرار بود بر اثر آن یکدیگر را آزار دهیم، می‌گفتیم روز بدی است اما وقتی اساس بر شادی است که اشکالی ندارد. مردم سالروز به دنیا آمدن امام زمان را جشن می‌گرفتند که باعث می‌شد همه اهالی محل با هم صحبت کنند و اما این جشن تغییر کرد و شهرداری کوچه و خیابان را چراغ باران می‌کند. روابط میان افراد از بین رفته است.

یکسری جشن‌ها است که هیچ جای دنیا دولتی نیست و آنها را مردم خواسته اند. ما نزدیک اسفند روزی داریم که برای ازدواج است و به آن توجه نکرده ایم. چیزی که در این مساله می‌بینیم و مسئولان با دیدن آن باید خوشحال شوند این است که افراد در روز دوستی با یکدیگر رفیق‌تر می‌شوند. چند روز به هدیه‌ای که می‌خواهند تهیه کنند فکر می‌کنند از فشارهای موجود فارغ می‌شوند تا بتوانند به زندگی خود ادامه دهند.

برداشت اشتباه از روز دوستی داریم

در فرهنگ ما جا افتاده که وقتی به فردی هدیه‌ای می‌دهیم هدیه بعدی باید چیز بزرگتری باشد. این سبک از هدیه دادن به صورت رشوه دادن تغییر جهت داده است. این در صورتی است که در دیگر کشورها چنین عادتی برای هدیه دادن مطرح نیست. در فرانسه یک مرد شاید برای هدیه تولد همسر خود یک شال خریداری کند.

هر دو کار و هزینه‌های زندگی را با هم تقسیم می‌کنند این در حالی است که در ایران چند دقیقه بعد از اینکه افراد با هم دوست شدند توقع دارند که هدیه دریافت کنند، اما توریست‌های خارجی دختر و پسر هر دو کوله خود را حمل می‌کنند. این رفتاری است که به کودکان خود آموزش داده و مفهوم دوستی را از بین برده‌ایم و منفعت‌طلبی جایگزین آن شده است.

افراد وقتی به خواسته‌های خود می‌رسند، یکدیگر را رها می‌کنند. ما انسان‌ها را برای خودشان نمی‌خواهیم برای چیزهایی که از آنها توقع داریم می‌خواهیم. ازدواج می‌کنیم و اگر متوجه شویم که خانه دختر در قسمتی در پایین شهر است خواستگاری او نمی‌رویم.

اگر چهار خواهر داشته باشد نمی‌رویم و اگر فقط یک پدر پولدار داشته باشد همه برای ازدواج با او ما را تشویق خواهند کرد. همه چیز ما روی حسابگری است روز دوستی برای این است که یاد بگیریم انسان‌ها را برای خودشان می‌خواهیم. روز دوستی روز محبت کردن به همه آدم‌ها صرف نظر از رنگ و نژاد و ثروت آنها است. ما برداشت اشتباهی از این روز داریم.