امام عصر(عج) و حسین(ع) در ادعیه

بخش پنجم از سلسله مقالات ‌سیدالشهدا(ع) در جبین امام زمان(عج):

دو کشتی نجات در دعای ندبه

سپیده‌ی جمعه ، وقتی اشک و ضجه‌ی دلباختگان ،‌ با ندبه‌ی گره می خورد و در آن هنگام در پرستوی سینه‌ها به سمت آشیانه‌های مهدویشان کوچ می‌کنند ؛ طلوع آدینه که سوز و درد ، راز و فریاد ، شکوه و بغض به هم می‌پیوندند ، وقتی زمزمه‌ها در می‌گیرد و وردها از جا می خیزند ؛ پیش از سراغ جستن از مهدی علیه السلام هر عاشقی دنبال سید الشهداء علیه السلام می‌گردد . زبان‌های شوق و پلک‌های جستجو همنوا می‌شوند :

 أین الحسن و أین الحسین ؟(1)

 به راستی سر این بستگی آسمانی و عاشقانه چیست ؟ که ندبه خوان ابتدا از حسین علیه السلام می پرسد و از او سوال می‌کند و بعد به آن هدفی که برای آن آمده دیده می‌دوزد ؟

« کجاست حسن ؟ کجاست حسین ؟ کجایند فرزندان حسین ؟ صالحی از پس صالحی و صادقی از بی‌صادقی .... کجاست بقیه الله که از عترت هدایتگر پیامبر بیرون نمی‌رود ؟»(2)

« أین بقیه الله » پس از « أین الحسین » و وقتی بدانی اولین بازگشت کننده در عصر رجعت نور مشرقین – حسین بن علی علیه السلام - است و کسی که امام عصر شهید را غسل و کفن می‌دهد و به خاک می‌سپارد اوست ،(3) این رمز و راز نهفته برایت آشکارتر می‌شود همین طور که از امام زمانت پی‌جویی می‌کنی و « أین » « أین » می‌گویی ، یکباره می‌پرسی : کجاست اویی که تقاص خون انبیاء و فرزندانشان را می طلبد و بعد می‌پرسی :

« أین الطالب بدم المقتول بکربلا»(4)

کجاست خونخواه شهید کربلا ؟

خون مقتول کربلا خون یحیای نینوایی ما جوشان است تا خونخواه در رسد و تقاص آن را بطلبد، خونی که پلک‌های اهل بیت علیهم السلام را زخمی کرد و اشک‌ها را به گونه‌هایشان جاری ساخت ، خون عزیزی که در حضیض گودال غروب کرد و کرب و بلا چون تیرهای بی‌شمار بر سرش بارید ، از آن زمین تا روزی که شمشیر خونخواه در غلاف باشد خون می جوشد ، خونی که از قلب رسول خدا صلی الله علیه و آله دویده است .

نام مهدی علیه السلام در زیارت سیدالشهداء علیه السلام

 پس اگر گذرت به کربلا افتاد و قدمت بر آن بهشت مشهود پا نهاد و سحرگاهان بوی سیب در آن حریم سرمستت کرد ، سر بر آن ضریح فیاض بند و زبان بیاور :

اللهم رب الحسین إشف صدر الحسین

اللهم رب الحسین أطلب بدم الحسین

اللهم رب الحسین انتقم ممن رضی بقتل الحسین

اللهم رب الحسین انتقم ممن خالف الحسین

اللهم رب الحسین انتقم ممن فرح بقتل الحسین(5)

خدایا ای پروردگار حسین ، دل حسین را شاد و گشاده نما .

خدایا ، ای پروردگار حسین ، خونخواهی حسین کن .

خدایا ، ای پروردگار حسین ، از راضی شدگان به قتل حسین انتقام گیر.

خدایا ، ای پروردگار حسین ، از مخالفان حسین انتقام گیر .

خدایا ، ای پروردگار حسین ، از شادمانان به قتل حسین انتقام گیر .

نیمه‌ی شعبان حسین علیه السلام

 شب نیمه ی شعبان ارواح انبیای الهی برای زیارت سیدالشهداء علیه السلام از خداوند اجازه می‌طلبند و خداوند آنها را اذن زیارت می دهد . در رأس این پیامبران ، انبیای اولوالعزم هستند و فرموده‌اند هر که می‌خواهد با صد و بیست و چهار هزار پیامبر خدا مصافحه کند ، شب نیمه‌ی شعبان را به زیارت امام حسین علیه السلام برود که در این شامگاه مبارک منادیی از افق اعلی ندا می‌دهد :

زائرین حسین ! باز گردید که بخشوده شدید و ثواب شما بر ] عهده‌ی [ خدا و پیامبرتان ] است [.(6)

در زیارت این شب ، خطاب به آن حضرت عرضه می‌داریم :

 أشهد أنک قتلت و لم تمت (7)

شهادت می دهم که تو کشته شدی و نمردی .

او در قلب هر محبی زنده است و خانه‌ی محبت او تا ابد باز است ! این است که می بینی تا محرم می‌شود ، سیل دسته‌های دل شکسته راه می‌افتد و علم‌های وفادار قد می‌افرازند . حسین کشته شده ، اما نمرده است . این را نیمه‌ی شعبان می‌گوید . یعنی زائر می گوید ما آمده‌ایم تا تو را بشارت دهیم فردا روز ، حسین دیگری داغ تو را به خنکای انتقام خواهد رساند . زیارت نیمه‌ی شعبان یعنی تبریک گفتن به ابا عبدالله علیه السلام و مژده دادن او به فرزند پاکبازش ، یعنی یاد کرد حسین علیه السلام در شب میلاد مهدی علیه السلام ، یعنی هم نفس مهدی علیه السلام یا حسین علیه السلام گفتن ! ...

امان نامه از آتش

 در تشرف حاج علی بغدادی خدمت امام عصر علیه السلام که مرحوم آقا شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان نقل فرموده چنین آمده است :

« ... آنگاه فرمود : برگرد و جدم را زیاد کن ، پس برگشتم ] و سلام دادم [ و دست راست او در دست چپ من بود . وقتی به راه افتادیم دیدم در طرف راستمان نهر آب سفید و صاف جاری است و درختان لیمو و نارنج و انار و انگور همه پر ثمر – با آنکه فصلشان نبود – بر سرمان سایه انداخته ، گفتم این نهر و این درخت‌ها چیست ؟ فرمود : هر که موالیان ما که ما و جدمان را زیارت کند ، اینها با او هست .. پرسیدم : تعزیه خوان‌ های سید الشهداء علیه السلام نقل می کنند که ... سلیمان اعمش را در خواب دید هودجی میان زمین و آسمان است ، پرسید در آن هودج کیست ؟ گفتند : فاطمه‌ی زهرا و خدیجه‌ی کبری علیهما السلام گفت به کجا می‌روند ؟ گفتند : به زیارت امام حسین علیه السلام در امشب که شب جمعه است . رقعه‌هایی در هودج بود و از آن به زمین می ریخت که بر آن نوشته بود :

 أمان من النار لزوار الحسین علیه السلام فی لیله الجمعه أمان من النار یوم القیامه

 امان از آتش برای زائران شب جمعه‌ی امام حسین علیه اسلام امان از آتش روز قیامت .

 آیا این رؤیا صحیح است ؟ فرمودند: آری ، درست و تمام است . دوباره پرسیدم ، آقای من ،‌درست است که هر کس حسین علیه السلام را شب جمعه زیارت کند برای او امان است ؟ فرمود : آری ، و الله . و اشک از چشمان مبارکش جاری شد و گریست ....» (8)

شب جمعه شب اباعبدالله علیه السلام است و امام عصر علیه السلام به خدا قسم فرموده‌اند که فاطمه زهرا علیهما السلام آن شب به همه‌ی زوار اباعبدالله علیه السلام امان نامه از آتش بدهند و حاج علی را سفارش کرده‌اند که ایشان را از راه دور زیارت کند تا از نهرها و درختان بهشت بهره‌ور باشد .

 چگونه می‌شود نیمه شب جمعه در کنار سایر انبیای الهی امام عصر علیه السلام به زیارت پدر نرود و در غم و حسرت پای ضریح او آب نشود ؟ پس اگر شب جمعه زائر حسین علیه السلام بودی یادت باشد میان آن همه صورت پی او هم بگرد!

پی نوشتها :

(1)    دعای ندبه ، مفاتیح الجنان .

(2)    همان .

(3)    تاریخ طبری ، ج 6 ، ص 256 – لهوف سید بن طاووس ، 122 - ارشاد شیخ مفید ، 456.

(4)    دعای ندبه ، مفاتیح الجنان .

(5)    کامل الزیارات ، ص 252 .

(6)    همان ، ص 197 .

(7)    مفاتیح الجنان ، زیارت امام حسین علیه السلام در شب نیمه شعبان .

(8)    مفاتیح الجنان ، حکایت حاج علی بغدادی .