به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، در منابع اهل سنت، مفهوم «آخرالزمان» به دورانی اشاره دارد که پایان جهان و تحولات عظیمی را در تاریخ بشری به همراه خواهد داشت. این دوران پر از رخدادهای خاص و نشانه‌های مهم است که در نهایت با ظهور امام مهدی (علیه‌السلام) به عنوان منجی و نجات‌دهنده، در شرایطی پر از آشوب و فساد، به نقطه‌ای از آرامش و عدالت جهانی منتهی می‌شود و این دورانی است که در آن همه‌چیز به‌گونه‌ای جدید و مثبت تغییر خواهد کرد و بشر به سمت کمال و تعالی پیش خواهد رفت.
بنابر روایت تقریب، در دیدگاه اهل سنت، آخرالزمان به نوعی نه تنها پایان دنیا، بلکه شروع یک فصل جدید و پر از امید برای انسان‌ها است و با ظهور حضرت مهدی (علیه‌السلام) و استقرار حکومت عدل، جهان به شرایطی می‌رسد که در آن ظلم و فساد جای خود را به عدل و انصاف می‌دهند. این دوران، امیدوارکننده‌ترین بخش تاریخ بشری خواهد بود.
در نگاه اهل سنت، بسیاری از روایات به این نکته اشاره دارند که ظهور حضرت مهدی (علیه‌السلام) به اراده الهی وابسته است، اما این بدان معنا نیست که انسان‌ها هیچ‌گونه نقشی در آماده‌سازی جهان برای آن ندارند چون بسیاری از روایات به مسلمانان توصیه می‌کنند که با اصلاح رفتار خود، تقوا پیشه کنند، به وحدت و همگرایی دست یابند و ظلم را کنار بگذارند. این اقدامات نه تنها باعث بهبود وضعیت اجتماعی و سیاسی خواهد شد بلکه زمینه‌ساز تسریع ظهور خواهد بود.
با اینکه هیچ‌کس نمی‌تواند زمان دقیق ظهور را تعیین کند، اما این نکته حائز اهمیت است که مردم با عمل به دستورات دین و تلاش برای اصلاحات اجتماعی، خود می‌توانند در ایجاد فضایی مساعد برای ظهور نقش ایفا کنند.
این همان امیدی است که در دل مسلمانان وجود دارد؛ اینکه هر قدمی که در راستای تقویت ایمان و تحقق عدالت بردارند، بخشی از فرایند نزدیک شدن به ظهور خواهد بود.
یکی از جالب‌ترین ابعاد معارف اهل سنت در خصوص آخرالزمان، ارتباط میان روایات «ملاحم» (جنگ‌ها و نبردها) و «فتن» (آشوب‌ها و بحران‌ها) با ظهور حضرت مهدی (علیه‌السلام) است.
طبق این روایات، دوران آخرالزمان با وقوع فتنه‌های شدید و جنگ‌های عظیم همراه خواهد بود که جهان را در بر خواهد گرفت و این جنگ‌ها و فتنه‌ها به وضوح به عنوان نشانه‌هایی از نزدیکی ظهور حضرت مهدی مطرح می‌شوند.
اما نکته امیدبخش این است که برخلاف این آشوب‌ها و نابسامانی‌ها، ظهور حضرت مهدی (علیه‌السلام) به عنوان نقطه‌عطفی در تاریخ بشریت در نظر گرفته می‌شود. او به عنوان یک نجات‌دهنده جهانی خواهد آمد تا در اوج بحران‌ها، عدالت را برقرار کند و دنیای پر از ظلم را به سمت دوران طلایی هدایت کند. ظهور حضرت مهدی(ع) در نهایت به عنوان راهی برای رهایی بشر از این فتنه‌ها و ایجاد دنیایی صلح‌آمیز و پر از رفاه و همبستگی جهانی خواهد بود.
در روایات اهل سنت، حکومت مهدوی در دوران ظهور ویژگی‌های برجسته‌ای دارد که بشریت را به سوی آینده‌ای بهتر هدایت خواهد کرد:
عدالت بی‌نظیر: مهم‌ترین شاخص حکومت مهدوی، استقرار عدالت در تمام زمین است. در دوران او، ظلم و فساد از بین خواهد رفت و مردم در امن و آسایش خواهند زیست. این عدالت به‌قدری گسترده خواهد بود که هر نوع اختلاف و نارضایتی از بین خواهد رفت.
اتحاد و همبستگی: در زمان حکومت حضرت مهدی(ع)، مسلمانان و انسان‌ها از سراسر جهان در زیر پرچم واحدی متحد خواهند شد. این اتحاد، نمادی از جهانی است که در آن اختلافات نژادی، قومی و مذهبی کنار می‌روند و همگان در کنار هم برای بهبود وضع بشریت تلاش خواهند کرد.
رشد علمی و معنوی: در دوران مهدوی، علم و دانش به اوج خود خواهد رسید. انسان‌ها نه تنها در حوزه‌های علمی، بلکه در عرصه‌های اخلاقی و دینی نیز پیشرفت خواهند کرد. در این دوران، مردم به اصول اخلاقی و انسانی توجه خواهند داشت و به سوی رشد معنوی حرکت خواهند کرد.
این ویژگی‌ها، تصویری روشن و امیدوارکننده از دنیای آینده ترسیم می‌کنند که در آن صلح، عدالت و رشد انسانی در اولویت قرار خواهد داشت.
در نهایت، روایات اهل سنت در خصوص آخرالزمان، در کنار پیش‌بینی‌های مربوط به فتنه‌ها و بحران‌ها، پیامی عمیق از امید و رهایی دارند.
ظهور حضرت مهدی (علیه‌السلام) در حقیقت نه تنها پایان تاریخ، بلکه آغاز یک دوران جدید و پر از عدالت و صلح خواهد بود. این تغییرات بزرگ، هم از طریق اراده الهی و هم از طریق تلاش انسان‌ها برای اصلاح خود و جامعه‌اش، به وقوع خواهند پیوست.
از این رو، با داشتن ایمان به آینده و تلاش برای ساختن دنیای بهتر، می‌توان به ظهور حضرت مهدی (علیه‌السلام) به عنوان یک فرصت بزرگ و نقطه‌عطفی در تاریخ بشر نگاه کرد.
