به گزارش خبرآنلاین، کانال پایش آمریکا نوشت: آرتو برتران سرمایه‌دار و میلیاردر فرانسوی در واکنش به سخنرانی جی دی ونس معاون اول ئیس جمهور دونالد ترامپ در کنفرانس مونیخ ، در یک رشته توئیت در حساب کاربری خود در شبکه ایکس نوشت: واقعاً سخت است که مقایسه و موازی سازی ای بین سخنرانی امروز جی‌دی ونس در کنفرانس امنیتی مونیخ و سخنرانی پوتین در سال 2007 در همان جایگاه، انجام نداد.
هر دو لحظات سرنوشت‌سازی بودند که اجماع موجود را به طور اساسی تغییر دادند. پوتین در آن زمان سخنرانی‌ای ارائه کرد که آغاز پایان لحظه تک‌قطبی را رقم زد. سخنرانی جی‌دی ونس احتمالاً به عنوان سخنرانی‌ای به یاد خواهد ماند که آغاز پایان اتحاد غربی پس از جنگ جهانی دوم را مشخص کرد.
به عنوان یک اروپایی، درباره آنچه ونس در مورد اروپا گفت، دو دل هستم.
او البته در مورد بسیاری چیزها حق دارد. برای مثال، موضع اروپا در قبال انتخابات رومانی فراتر از تأسف‌بار و بی‌تردید ضد دموکراتیک بود. من خودم بارها در این پلتفرم به آن اعتراض کردم.
اما - و این یک امای بسیار بزرگ است - در مورد رومانی و بسیاری از انتقادات ونس به اروپا، آمریکا درست در کنار اروپا به طور مشترک عمل می‌کرد و اغلب حتی هدایت‌کننده اقدامات اروپا بود. مشخصاً در مورد رومانی، معتقدم که وزارت خارجه آمریکا اولین نهادی بود که در 4 دسامبر بیانیه‌ای صادر کرد و نگرانی خود را درباره "دخالت روسیه در فعالیت‌های سایبری مخرب برای تأثیرگذاری بر سلامت روند انتخاباتی رومانی" ابراز کرد که منجر به لغو انتخابات دو روز بعد شد (و بعداً ثابت شد که کاملاً نادرست بود: معلوم شد که این "فعالیت سایبری مخرب" توسط همان حزب رومانیایی در قدرت که انتخابات را لغو کرد، پرداخت شده بود!). اروپایی‌ها تنها پس از آن بیانیه وزارت خارجه از آمریکا پیروی کردند.
بنابراین کمی زیاده‌روی است، حتی خیلی زیاده‌روی است که ونس، کمتر از 2 ماه بعد، به اروپایی‌ها درس بدهد بدون اینکه حتی نقش خود آمریکا را در بسیاری از این موارد تصدیق کند.
همین را می‌توان درباره نظارت بر محتوا و "سانسور" اروپایی گفت. او به راحتی فراموش می‌کند که بخش زیادی از رویکرد فعلی اروپا در هماهنگی نزدیک با آژانس‌ها و شرکت‌های فناوری آمریکایی توسعه یافته است. چارچوب نظارت بر محتوای اتحادیه اروپا در خلأ به وجود نیامد - به شدت تحت تأثیر شیوه‌ها و فشارهای آمریکایی بود.
یا انتقاد ونس از سیاست‌های مهاجرت گسترده اروپا را در نظر بگیرید. او بخش بزرگی از سخنرانی‌اش را صرف تأسف خوردن بر حمله دیروز در مونیخ توسط (ظاهراً) یک پناهجوی جوان افغان کرد و آن را "نتیجه مستقیم یک سری تصمیمات آگاهانه توسط سیاستمداران در سراسر قاره [اروپا]" توصیف کرد. اما او به راحتی فراموش می‌کند که چرا افغان‌ها به صورت گسترده از کشورشان مهاجرت کردند، که ممکن است کمی ربط داشته باشد به یک قدرت بزرگ خاص که تصمیم گرفت جنگی 20 ساله را در آنجا به راه بیندازد و کشور را کاملاً ویران کند... داستان مشابهی برای بسیاری از مهاجران در اروپا وجود دارد، بخش بزرگی از آنها نتیجه مستقیم تصمیمات فاجعه‌بار سیاست خارجی آمریکا هستند.
من همچنین از نیات اعلام شده ونس برای دخالت در سیاست اروپا بسیار ناراحتم. او - به درستی - اروپا را به خاطر پایبند نبودن به ارزش‌های دموکراتیک خود مورد انتقاد قرار می‌دهد، اما در همان نفس صراحتاً قصد آمریکا را برای مداخله در سیاست اروپا با حمایت از جنبش‌های خاص علیه نهادهای تثبیت‌شده اعلام می‌کند. او نخبگان اروپایی را به خاطر احترام نگذاشتن به انتخاب‌های دموکراتیک نقد می‌کند در حالی که همزمان پیشنهاد می‌کند که دولت ترامپ فعالانه برای تأثیرگذاری بر این انتخاب‌ها تلاش خواهد کرد. این چه تفاوتی با نوع دخالتی دارد که او ریاکارانه محکوم می‌کند؟
شاید نگران‌کننده‌تر از همه، چشم‌انداز ونس به نظر می‌رسد کاملاً نادیده می‌گیرد که چرا معماری اروپای پس از جنگ جهانی دوم در درجه اول ساخته شد. اروپا جایی است که هر دو جنگ جهانی از آنجا شروع شد، 100 درصد آنها. 80 سال گذشته زمان منحصر به فردی از صلح در تاریخ اروپا بود: به دلیل تراکم بالای کشورها در یک جغرافیای نسبتاً کوچک و خصلت تا حدودی ناسازگار بسیاری از ملت‌های اروپایی (از جمله فرانسوی‌ها)، قاره تقریباً در هزاره قبل در درگیری مداوم بود. من از نهادهای اروپایی به اندازه بقیه متنفرم اما روح اصلی که با آن ساخته شدند را فراموش نمی‌کنم: پایان دادن به جنگ بی‌پایان در اروپا.
با قرار دادن آمریکا به عنوان متحد نیروهای ملی‌گرا علیه این نهادها، ونس فقط به یک اتحاد پایان نمی‌دهد - او فعالانه در حال از بین بردن کل معماری صلح اروپای پس از جنگ است، که می‌تواند پیامدهای عظیمی داشته باشد. در واقع فکر می‌کنم حتی می‌توانیم مشروعاً از خودمان بپرسیم که آیا اکنون جنگ در اروپا یکی از اهداف استراتژیک آمریکا نیست. با توجه به سابقه آمریکا در راه‌اندازی جنگ‌ها در چپ و راست وقتی فکر می‌کند به نفعشان است، و با توجه به سخنرانی ونس، فکر می‌کنم این سؤال ارزش طرح شدن دارد.
در مجموع، شرم نمی‌کنم که بگویم سخنرانی 2007 پوتین را به سخنرانی ونس ترجیح می‌دهم. هر چه فکر کنید، پوتین در محدوده آنچه که فکر می‌کرد چالش‌های منافع ملی روسیه است باقی ماند، مسائلی مانند گسترش ناتو یا تلاش آمریکا برای هژمونی جهانی. او سعی نکرد در سیاست درون غربی دخالت کند یا روسیه را به عنوان نیرویی فعال برای تضعیف نهادهای غربی از درون معرفی کند. چشم‌انداز او درباره ایجاد جهانی چندقطبی بود که روسیه یک قطب مستقل باشد - نه درباره از هم پاشیدن معماری داخلی قطب‌های دیگر.
در حالی که پوتین می‌خواست قدرت غرب را در سطح جهانی محدود کند، به نظر می‌رسد ونس می‌خواهد نظم اروپایی را در سطح محلی تکه تکه کند. این پیشنهادی به مراتب خطرناک‌تر است.
من کاملاً موافق اصلاح اروپا هستم و مدام خواستار آن می‌شوم. اما از نظر من بزرگترین مشکل برای اروپا فقدان حاکمیت و خودمختاری استراتژیک، به ویژه در برابر ایالات متحده، در تقریباً تمام حوزه‌هاست. اگر سخنرانی ونس بتواند نقطه امیدی داشته باشد، این خواهد بود که سرانجام اروپایی‌ها را به این واقعیت بیدار کند: امیدواریم که برای یک بار اروپا درس درست را بگیرد.
به گزارش خبرآنلاین، جی دی ونس معاون اول رئیس جمهور امریکا در کنفرانس امنیتی مونیخ گفت: منیتی مونیخ سخنرانی آتشینی ایراد و از رهبران اروپایی به خاطر ترس از رأی‌دهندگان خود و ناتوانی در حمایت از ارزش‌های دموکراتیک انتقاد کرد و گفت که آنها صداهای مخالف را به بهانه مبارزه با «اطلاعات نادرست» سانسور می‌کنند.
، ونس در کنفرانس مونیخ با ابراز نگرانی در مورد آنچه که او به عنوان ترک ارزش‌های اصلی اروپا توصیف کرد، گفت: این قاره با بزرگترین تهدید خود از درون، نه از سوی قدرت‌های خارجی مواجه است.
وی تصریح کرد: تهدیدی که من بیش از همه در اروپا نگران آن هستم، نه روسیه، نه چین و نه هیچ بازیگر خارجی دیگری است.
ونس با اشاره به ابطال اخیر نتایج انتخابات ریاست جمهوری در رومانی از رهبران اروپایی به دلیل ترس از رأی‌دهندگان خود و ناتوانی در حمایت از ارزش‌های دموکراتیک انتقاد کرد.
معاون رئیس جمهور آمریکا همچنین نخبگان اتحادیه اروپا را به نادیده گرفتن شکاف فزاینده بین دیدگاه‌های خود و شهروندان عادی و سانسور صداهای مخالف متهم کرد که به گفته او، تحت عنوان مبارزه با انتشار اطلاعات نادرست یا دروغ‌پراکنی انجام می‌شود.
او در ادامه گفت که ایالات متحده تحت ریاست جمهوری دونالد ترامپ، برخلاف دولت قبلی به اروپایی‌ها حتی در صورتی که با آنها مخالف باشد، کمک خواهد کرد که دیدگاه‌های خود را به صورت علنی فریاد بزنند.
315 315
