به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، سید صادق علمداری، مدرس بنیاد فرهنگی حضرت مهدی(عج) طی یادداشتی که در اختیار ایکنای خراسان‌رضوی قرار داده است، به شرایط ظهور امام زمان(عج) پرداخته است که این یادداشت را با هم می‌خوانیم:
هر جریان و اتفاقی نیاز به شرایطی دارد، مثلا قبول‌شدن در امتحانات شرایطی لازم دارد و حتی درست‌کردن یک غذای ساده هم نیازمند به لوازم، ابزار و داشته‌هایی است که به آن «شرایط» می‌گویند. قطاری را فرض کنید که می‌خواهد حرکت کرده و به مقصد برسد، دود و سوتِ آن، «علائم رسیدن قطار» هستند، اما این دود و سوت نیستند که قطار را به مقصد می‌رساند، بلکه ریل، واگن، قطعات، سوخت، لوکوموتیوران باعث حرکت قطار شدند و به اینها «شرایط» می‌گویند.
ظهور امام مهدی(عج) چهار شرط دارد که شامل طرح و برنامه جهانی، وجود رهبر، وجود یاران، استقبال و پذیرش عمومی است که دو شرط اول به دست خدا و متوجه خداست و دو شرط آخر، متوجه انسان‌هاست.
طرح و برنامه
می‌دانیم که زندگی بشر نیازها، کمبودها و نقائصی دارد که منجر به اشتباهات در تصمیم‌گیری و گاهی هرج و مرج اجتماعی شده است، اگرچه موفقیتی هم کسب می‌شده اما برای تحقق اهداف عالی جامعه بشری، این طرح و برنامه باید جامع (برای مبارزه با مشکلات و تغییر وضع موجود) و براساس نیازهای واقعی جامعه باشد.
تاکنون هیچ مکتبی نتوانسته پاسخگو باشد مگر مکتب اسلام که به‌صورت کتاب آسمانی قرآن کریم، در دست ما موجود است. قرآن مانند دریایی است که برای فهم درون آن، نیاز به غواصی است و این کار فقط از عهده کسی برمی‌آید که غواص باشد. به تعبیری دیگر، اهل بیت عصمت و طهارت(ع) غواصان قرآن هستند. آنچه از قرآن به ما رسیده است، ظواهر آیات و بعضی از تفسیر و تأویل آیات است.
دو مسئله در اینجا مهم است. مسئله اول، طبق بعضی روایات «قرآن هفتاد بطن و درون دارد» که ما در حال حاضر – در دوران غیبت – به همه آن آگاهی و دسترسی نداریم. دوم، ما همه آنچه به ما رسیده را آن‌طور که باید و شاید عمل نکرده‌ایم و قطعا به اندازه‌ای که توجه داشته باشیم، سلامت روحی و جسمی ما بیمه می‌گردد. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «سیره و سنت او، سنت من است. مردم را بر دین و آئین من به پا خواهد داشت و آنان را به کتاب پروردگارم دعوت می‌کند.»
رهبر
اداره امورات تمام مردم، قطعا نیاز به رهبری دارد که آگاه و عالم باشد، توانمند، مدیر، شجاع، دلسوز و معصوم باشد، تا بتواند دست مردم را گرفته و به سمت همه آنچه غرض خلقت بوده ببرد. از پشت پرده عالم نیز با خبر و عالِم به علوم ظاهر و باطن باشد. چنین رهبری را خداوند برای بشر بارها فرستاده است – که معصومین(ع) هستند– اما آنچه مهم است فهمیدن ایشان، شناخت شأن و یاری صحیح و به موقع ایشان است. ولایت‌مداری و ولایت‌پذیری ما در دوران غیبت، نشان از ولایت‌مداری ما پس از غیبت و در دوران ظهور خواهد بود.
وجود یاران
در طول تاریخ، یارانی همیشه بوده‌اند که عیار یاری‌شان متفاوت با هم بوده و باید توجه داشت که در حال حاضر هم یارانی (پنهانا و آشکارا) مردم را به دین خدا دعوت می‌کنند. یاران امام مهدی(عج) طبق بعضی روایات به عبارتی به سه دسته ویژه، خاص و عام تقسیم می‌شوند.
امام جواد(ع) می‌فرمایند: «اصحاب مهدی به سوی او اجتماع می‌کنند که 313 نفر هستند؛ به تعداد اهل بدر از نقاط مختلف زمین ... وقتی این عده جمع شدند خداوند امر او را ظاهر می‌کند و چون عده کامل شده که 10 هزار نفر باشند به اذن خدا خروج می‌کند» طبق این روایت 313 نفر یار ویژه‌اند و 10هزار نفر یار خاص، افراد زیادی از عموم مردم هم پس از ظهور به حضرت می‌پیوند که به تعبیری می‌شود ایشان را عام نامید.
آمادگی عمومی
هر انقلابی برای محقق‌شدن نیاز به پذیرش و اقبال همگانی دارد. مردم باید به حدی از پذیرش رسیده باشند که فریاد عدالت‌خواهی سر برآورند، البته نه فقط فریاد عدالت‌خواهی بلکه تحمل و پذیرش عدالت را نیز داشته باشند. مردمی که علی بن ابی طالب(ع) را چنان صدا می‌زدند که جای سوزن انداختن در مسجد نبود. اما چه کردند با ایشان؟! آیا فقط فریاد عدالت‌خواهی کافی بود؟! دعوت در مسجد و شهادت در مسجد. او را کشتند از شدت عدالتش. اما اگر مردم برای تحقق همین عدالت به پا خواستند و در برابر بی‌عدالتی‌ها و ظلم ظالمین قیام نمودند (البته قیامی از روی بصیرت، بینش و هدفمند) آنجاست که ما به ظهور نزدیک‌تر شده و تحقق آمادگی عمومی را شاهد خواهیم بود. ان شالله.
امید اینکه این انقلاب‌ها، تحولات و قیام‌ها در نقاط مختلف عالم که صادر از انقلاب جمهوری اسلامی ایران می‌باشد، باعث تکمیل‌شدن شرایط ظهور و تحقق دولت کریمه حضرتش گردد به همین زودی انشاءالله.
