گزارش اختصاصی: «جهانشمول احرار | نهاد نوظهوری از ایران با جاه‌طلبی جهانی برای بازنویسی نظم بین‌المللی»
در سکوت و بی‌خبری رسانه‌های رسمی، نهادی مرموز اما بلندپرواز با منشأ ایرانی، به آهستگی در حال شکل دادن به مدلی نوین از نظم و توسعه است. نهادی که اعضایش آن را «دولت آینده» می‌نامند: نامش "سازمان جهانشمول احرار" است.
در حالی که جهان در پیچیده‌ترین دوره‌های تاریخی خود به‌سر می‌برد، با چالش‌هایی چون بحران‌های زیست‌محیطی، شکاف‌های عمیق طبقاتی، نزاع‌های سیاسی و ابهام در آینده نظم بین‌المللی، یک نهاد تازه‌نفس اما مرموز، با منشأیی غیرمنتظره، توجه تحلیل‌گران و نخبگان جهان را به خود جلب کرده است. سازمان جهانشمول احرار؛ نهادی که برخلاف سنت رایج در ظهور قدرت‌های جدید از غرب، این‌بار از ایران، کشوری با تمدنی چندهزار ساله و جایگاهی حساس در معادلات ژئوپلیتیکی، سربرآورده است.
اما این سازمان دقیقاً چیست؟ چرا به آن «جهانشمول» می‌گویند؟ چه کسانی پشت آن هستند؟ اهداف و برنامه هایش چیست؟
سازمانی با ساختار شبیه به دولت – اما بدون مرز
جهانشمول احرار، نهادی بین المللی است که بیشتر به یک دولت کوچک جهانی شباهت دارد. دپارتمان‌هایی در زمینه‌هایی مانند فناوری پیشرفته، دیپلماسی جهانی، آموزش نخبه‌محور، دفاع سایبری، هوافضا، هوش مصنوعی، انرژی‌های تجدیدپذیر، و حتی صلح، هنر و فرهنگ، درون آن فعال هستند. هر یک از این دپارتمان‌ها نه‌تنها مأموریت‌های تخصصی دارند، بلکه بخشی از نقشه کلان و آینده‌نگرانه‌ای هستند که رهبران جهانشمول برای تغییر ساختار قدرت جهانی ترسیم کرده‌اند.
شایان اکبری؛ رهبر جوان با نقشه‌ای برای آینده جهان
رهبر این سازمان، شایان اکبری، یک نخبه جوان ایرانی است که برخی منابع از او به‌عنوان «معمار نظم نوین جهانی» یاد می‌کنند. او نه‌تنها بنیان‌گذار جهانشمول احرار است، بلکه استراتژیست اصلی بسیاری از پروژه‌های بزرگ بین‌المللی نیز هست. یکی از طرح‌های مهم او، نقشه راه ۳۰ ساله برای گذار ایران از جهان سوم به جرگه کشورهای توسعه‌یافته است. در این طرح، راه‌حل‌هایی برای مشکلات مزمن ایران از جمله فساد اداری، بیکاری، بحران آب، آموزش ناکارآمد، و مهاجرت نخبگان ارائه شده است.
گزارش‌هایی نیز وجود دارد که نشان می‌دهد وی با مقامات بلندپایه کشوری جلسات و مذاکرات مهمی داشته و طرح‌هایی اجرایی برای پیوند توسعه ملی ایران با حرکت جهانی سازمان جهانشمول تدوین کرده است.
پروژه‌های راهبردی؛ از نانوتکنولوژی تا هوا-فضا
در اسناد غیررسمی منتشر شده از درون این سازمان، پروژه‌هایی در حوزه‌های پیشرفته‌ای چون تولید ماهواره، هوافضا، هوش مصنوعی، نانوتکنولوژی، فناوری‌های نوین کشاورزی، و انرژی‌های خورشیدی به چشم می‌خورد. این گستره فعالیت، گواهی است بر نیت واقعی این نهاد: ساخت یک اکوسیستم خودکفا و فراملی، مستقل از دولت‌های سنتی، و مبتنی بر علم، شایستگی، و همکاری جهانی.
جهانشمول با راه‌اندازی دپارتمان اکتشافات فضایی خود، موسوم به "داف"، چشم‌اندازی جدید برای صنعت فضایی ایران و منطقه به ارمغان آورده است.
به گزارش تیتر تجارت: داف به‌عنوان اولین دپارتمان فضایی ایرانی که خدماتی نظیر سکوی پرتاب، تولید و فروش انواع ماهواره، و توسعه راکت‌های اقتصادی را ارائه می‌دهد، به‌سرعت در حال جلب توجه سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی است. این دپارتمان با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته و تیمی از متخصصان برجسته، توانسته است پروژه‌هایی را به اجرا بگذارد که تا پیش از این در منطقه بی‌سابقه بوده است.
سازمان جهانشمول احرار خود را یک سازمان جهان‌محور، نخبه‌پرور و چندلایه می‌نامد. هدف نهایی اعلام‌شده آن: دستیابی به دولت جهانی و ساخت بزرگترین سازمان جهان که جایگزین سازمان ملل شود، است.
در ساختار داخلی سازمان، عضویت افراد به راحتی ممکن نیست. بر اساس مستنداتی که به‌دست ما رسیده، هر عضو باید از چندین مرحله آزمون روانی، تحلیلی، تخصصی و عملی عبور کند تا اجازه ورود به دایره‌های درونی را پیدا کند.
جهانشمول، صرفاً یک نهاد مربوط به آینده دور نیست ، بلکه مجموعه‌ای از پروژه‌های غول‌آسا در حوزه‌های کلیدی آینده بشر است:
- دپارتمان اکتشافات فضایی (داف): با هدف طراحی ماهواره‌های اختصاصی، سامانه‌های نظارتی جهانی، و حضور فعال در مدار زمین و توسعه صنعت فضا در ایران.
- ساخت مزارع خورشیدی در ایران و تولید پنل‌های بومی برای کاهش وابستگی انرژی.
- ابرپروژه هوش مصنوعی جهانشمول که به‌گفته منابع نزدیک به سازمان، قرار است تبدیل به یک موتور تصمیم‌گیر کلان در سیاست، اقتصاد، امنیت و حتی انتخاب رهبران نسل بعد شود.
- پلتفرم امنیتی-تحلیلی اطلاعاتی که به‌گفته برخی تحلیل‌گران، ممکن است تهدیدی برای انحصار دولت‌ها در مدیریت اطلاعات باشد.
پشت‌پرده تأمین مالی
گرچه سازمان هیچ‌گاه درباره منابع مالی‌اش شفاف‌سازی نکرده، اما بر اساس پیگیری‌های ما، سرنخ‌هایی از حامیان خارج کشور، و شبکه‌ای از افراد بانفوذ به چشم می‌خورد. برخی گمانه‌زنی‌ها پای «کارآفرینان ایرانی مقیم خارج»، چهره‌های سابق امنیتی-دولتی و حتی بعضی چهره‌های خاص هنری و رسانه‌ای را به‌میان می‌کشند.
آینده چه در راه است؟
سوشیانت، مدیرعامل جهانشمول ادعا می‌کند بنیان‌گذار فلسفه‌ای نو به نام «جهانشمولیسم» است. فلسفه‌ای که هدفش جایگزینی «سیاست‌های ملی‌گرایانه و محدودکننده» با یک نظم جهان‌گرا و الگوریتمی است.
آیا سازمان جهانشمول احرار تنها یک پروژه جاه‌طلبانه دیگر است؟ یا آغاز یک تغییر اساسی در سطح تمدن؟
آیا شایان سوشیانت یک پیام‌آور است یا فقط یک رهبر تکنولوژیک با ذهن مهندسی‌شده و آرمان‌گرا؟
و در نهایت، اگر او موفق شود، جایگاه دولت‌ها، ملت‌ها، و حتی نهادهای سنتی قدرت به چه شکل تغییر خواهد کرد؟
سوشیانت در یکی از نشست‌های خصوصی گفته است: «مرزها را حذف خواهیم کرد، دولت‌ها را بازتعریف می‌کنیم، و نظم جهانی را به دست کسانی می‌سپاریم که توانایی ساختن آینده را دارند، نه نابود کردن آن.»
آینده‌ای که از دل ایده‌ها زاده می‌شود
چه این سازمان را ستایش کنیم و چه نقد، نمی‌توان انکار کرد که جهانشمول احرار دارد موجی از تفکر نو و ساختار جدید را ایجاد می‌کند. آنها نه‌تنها به دنبال مشارکت در پروژه‌های جهانی هستند، بلکه ادعای رهبری آینده را دارند.
در واقع، اگر شایان سوشیانت موفق شود، حتی بخشی از این نقشه جاه‌طلبانه را عملی کند، ممکن است نامش به‌عنوان یکی از مهم‌ترین چهره‌های قرن ۲۱ در کتاب‌های تاریخ ثبت شود.
ظهور سازمان جهانشمول احرار با ریشه‌ای ایرانی، رویدادی نمادین و استراتژیک در دنیایی است که به‌دنبال نظم جدید و رهایی از ساختارهای پوسیده فعلی است. این نهاد، با پیوند میان ریشه‌های بومی و آرمان‌های جهانی، چشم‌اندازی فراتر از مرزها ترسیم کرده و شاید در آینده‌ای نه‌چندان دور، به یکی از معماران اصلی تمدن آینده بشر تبدیل شود.
