عرب جاهلی سالی چهار ماه را ماه های حرام می دانستند: رجب، ذی القعده، دی الحجه، محرم. حرام یعنی محترم. در حقیقت عرب چون پاس احترام این ماه ها را نگاه می داشتند، لذا از هرگونه قتل و غارت و آدم کشی درآنها اکیدا مانعت به عمل می آوردند. در این ماه ها عرب از تمامی نقاط جزیره عربستان به مکه می آمدند، و مراسم عبادت و طواف انجام می دادند، یا به بازار عکاظ و اسواق دیگر می رفتند، و به کار تجارت و مبادله کالا و ایراد شعر و خطابه می پرداختند.
هرچند اعراب جاهلی بت یا ستاره یا اشیای دیگر را می پرستیدند، ولی با این وصف عمده نظر آنها درآمد و رفت به مکه احترام به کعبه و مراسمی بود که بر محور آن انجام می گرفت. با این وضع چنان که گفتیم آنها در ضمن به کار تجارت و مبادله شعر و خطابه حتی در منازل و اسواق میان راه هم اشتغال داشتند.
در ماه های حرام به کسی تعرض نمی شد. به قتلی نه تجاوزی و هتک ناموسی به وقوع نمی پوست. حتی حیوانات هم از امنیت و آزادی برخوردار بودند و تامین جانی داشتند.
اگر دراین مدت به کسی تعدی می شد، عموم قبائل خود را موظف می داشتند تجاوز را سرکوب کنند و متعدی را به کیفر رسانند.
