حق تعالی در آیات آغازین سوره حشر از مهاجران و انصار تمجید می کند و در آیه دهم مدح و تعریف می کند از همه کسانی که پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به دنیا می آیند و به جمع اهل ایمان می پیوندند و ذکر و دعای همیشگی آنان این است:
رَبَّنا اغْفِرْ لَنا وَلاِءِخْوانِنا الَّذِینَ سَبَقُونا بِالإِیمانِ وَلا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنا إِنَّک َ رَءُوفٌ رَحِیمٌ؛
[1]
بارالها، ما و برادران و خواهران ما را که پیش از ما ایمان آوردند بیامرز، و در دل های ما نسبت به افرادی که ایمان آوردند کینه و دشمنی قرارنده؛ بارالها، تو مهربان و رحیمی.
چه زیباست که ما هم خود را جزء این جمع بدانیم و این دعا را زمزمه کنیم. چرا که هم طلب آمرزش برای خود و مؤمنان است، و هم طلب قلبی سالم از دشمنی و نظر سوء نسبت به مؤمنان است، و در پایان هم تمجید حق تعالی است.
