روابط-اجتماعی

سالمندی موفق! ‌مقوله‌ای مهم و اجتماعی که گاهی تبدیل به هدفی دست‌نیافتنی می‌شود؛ هدفی که خیلی وقت‌ها در روزهای جوانی فکری برای آن نکرده‌ایم و گاهی در روزهای سالمندی، قدمی برایش برنمی‌داریم.

چقدر حس خوشبختی داریم؟ احتمالا در برهه‌هایی از زندگی این سوال را از خود کرده‌ایم و شاید پاسخمان بر اساس معیارهایی متغیر بوده باشد، معیارهایی مانند حسمان درباره شغلمان، وضعیت مالی و سلامتی و رشد شخصی و ظاهرمان و غیره.

یان‌سالی می‌تواند غم‌بارترین زمان زندگی یک فرد باشد. افرادی که دچار بحران میان‌سالی هستند، در حال دست‌وپنجه نرم کردن با فناپذیری خود هستند، آن‌ها از بعضی از مسئولیت‌های خود به خاطر تفریح و سرگرمی‌ها شانه

انسان برای داشتن زندگی هدفمند، درست و موفق علاوه بر مهارت‌های فردی که در شماره‌های قبل مفصل به آن‌ها پرداختیم، به مهارت اجتماعی نیاز دارد. همان‌طور که می‌دانیم انسان‌ها در جامعه مانند «تک‌تک سلول‌های بدن»

محیط بین فردی نوجوان به ویژه خانواده نقش مهمی در رشد و شخصیت نوجوان دارد. اگرچه محیط‌های دیگر مانند مدرسه و همسالان در دوره نوجوانی اهمیت دارد، اما کیفیت این رابطه می‌تواند تاثیر این محیط‌ها را کم‌رنگ یا پررنگ کند.

هیچ چیز به اندازه مهربانی، صداقت و درستکاری در جامعه مهم نیست. به خصوص جامعه امروز که متاسفانه در آن فرهنگ «به من چه» در حال افزایش است. درست است گاهی همه در شرایط سخت اجتماعی

برای سخن گفتن از سالمندان باید ابتدا سالمندی و دنیای سالمندان را شناخت." دیشب آینه روبرویم گفت، کی جوان، وقت پیری تو رسید." سالمندی را باید شناخت قبل از تجربه کردن آن. برخلاف نگاه عمومی رایج، در تعریف سالمند

این روزها زندگی‌ کاملا براساس برنامه‌ای مشخص پیش می‌رود. بچه‌ها باید در کلاس‌های مختلف شرکت کنند و حتی کاردستی‌هایشان نیز تکراری و محدود است. با این حال هنوز هم خیلی از بچه‌ها خوشحالند. این بچه‏‌ها چند ویژگی مشترک دارند.

براساس مطالعه‌ هشتاد ساله گروه مطالعه هاروارد درباره رشد بزرگسالان در دانشکده پزشکی هاروارد واقع در کمبریج ایالت ماساچوست، کتاب تازه‌ای با عنوان زندگی خوب منتشر شده است

مطالعات نشان داده‌اند که مشارکت اجتماعی پایین و عدم حمایت‌های اجتماعی بر روی سلامت افراد چه از لحاظ جسمانی و چه از لحاظ روانی تاثیر‌گذار است. در نتیجه مشارکت اجتماعی کودکان در روند رشد بهتر آنها