روایت

در نظرگاه بسیاری، وجدان فقهی در ساحل اندیشه اصحاب آرام می گیرد و بس. این مجتهدان در نقد و جولان وقتی فرو نمی گذارند; اما در انتهای فرصت به اجماع و شهرت باز می گردند، تا در سایه فقه سلف گرمای مسئوولیت استنباط را از خویش بزدایند.

در این قسمت به بررسی شخصیت علمی و فرهنگی زراره از سه زاویه مختلف می پردازیم.

کتاب ارزشمند مجمع الفائدة و البرهان، پدید آورنده شیوه ای نو در تالیف کتابهای فقهی است و به گونه ای گسترده و فراگیر، دگرگونی پسندیده ای در این زمینه به انجام رسانده است

«علی بن بابویه قمی،متوفی در سال 329 ه.ق،مدفون در قم،پدر شیخ محمد بن علی بن بابویه، معروف به شیخ صدوق است که در نزدیکی شهر ری مدفون است.پسر محدث است و پدر فقیه و صاحب فتوا،معمولا این پدر و پسر،به عنوان «صدوقین »یاد می شوند.» (1)

بر اساس ماده 105 قانون مجازات اسلامی:

خداوند از موءمنان خواسته است که پرهیزگاری را پیشؤ خود سازند و از صادقین پیروی کنند چنان که فرموده است:

2. قرینه ها و نشانه هایی که به روایت اعتبار می دهند.

«سنّت» یعنی رفتار، گفتار و امضای معصوم، همتای قرآن و یکی از منابع شناخت دین خداست. برخی افراد، که در زمان حیات معصومان علیهم السلام زندگی می کردند به طور مستقیم به سنّت دست رسی داشتند، اما دیگران به طور غیر مستقیم از سنّت اطلاع پیدا می کنند

اگر عقل، تواتر عقلی، نصوص و متون دینی و اتفاق تمام شرایع، تایید می کنند که باید انسان در برابر خدای خود،خضوع و خشوع داشته باشد و به اوامر و نواهی او گردن نهد، این امر نیز، مسلم و پذیرفته است که باید انسان برای به دست آوردن آن اوامر و نواهی و اطلاع از کمیت و کیفیت آنها به جستجو بپردازد و مظان وجود آنها را با دقت هر چه بیشتر مورد بررسی قرار دهد، ...