از دیدگاه اسلام و فرهنگ تشیع، انسان هایی که در بدن و اعضا و جوارح خویش دچار عارضه ای شده اند که منجر به از دست دادن عضوی شده است، به لحاظ کرامت های انسانی و شئونات بشری با افراد سالم هیچ تفاوتی ندارند، بلکه در صدر اسلام و عصر ائمه(ع) عده ای از اشخاص معلول به رغم ناتوانی در بینایی، شنوایی و حرکتی خوش درخشیده و در پرتو انوار قرآن و عترت ظرفیت های خو ...
