عثمان

پس از پیامبر اکرم(ص)، جامعه اسلامی با حوادث سهمگینی روبرو شد. دشمنان داخلی و خارجی، اسلام در صدد بودند تا به هر صورت، اسلام را از مسیر خود خارج سازند و مسلمانان را به جنگ های داخلی مشغول کنند و در صورت امکان اسلام را از بین ببرند. بی تردید رسول اکرم از وضعیت ناگوار پس از رحلت خود آگاهی داشتند و دستورات لازم را صادر فرموده بودند.

در قسمت آغازین این بحث، برخی ویژگیهای فردی و نیز شروع حرکت حجر، مورد اشاره قرار گرفت. در دومین بخش، گوشه ای از پایداری و فداکاری آن افسر ولایت و نیز شهادت او و هفت تن از یارانش بررسی شد

در شماره گذشته به قسمتی از نقد و تحلیل های خاص امیر مؤمنان علی علیه السلام اشاره شد، و اینک دنباله مطلب علیهم السلام

در دو مقاله قبلی به چهار حزب زمان امام(ع)اشاره شد; اینک احزاب دیگر:

پس از قتل عثمان، مردم به صورت طبیعی با استقبال و علاقه فراوان، با حضرت علی علیه السلام بیعت کردند؛ امّا فضای سیاسی کشور اسلامی، با یک سلسله توطئه ها و فتنه ها آشفته گشت و برخی از چهره های بارز جاه طلب و مقام پرست، به کارشکنی در برابر حکومت قانونی و مردمی و عدالت گستر علی علیه السلام پرداختند و بلوای جنگ جمل و سپس جنگ صفین و خوارج را برپا کردند.

در چهار گفتار گذشته تحت عنوان «حکومت و عدالت »نظریات کلی نهج البلاغه را در مساله حکومت و مهمترین وظیفه اش یعنی «عدالت »منعکس کردیم

«محمدبن ابی حذیفه»، از صحابه ی رسول اکرم صلی الله علیه و آله و فرزند ابوحذیفة بن عتبة بن ربیعة بن عبد شمس بن عبد مناف قریشی است که در مهاجرت پدر و مادرش به حبشه در آنجا به دنیا آمد

پایان خلافت عثمان با بحرانی همه جانبه روبه رو شد و به کشته شدن او و تفرقه امت اسلامی منجر گردید. کتاب های تاریخی از این بحران با نام «فتنه » یاد می کنند که یادآور سرگردانی امت اسلامی و مناقشات بزرگان صحابه است

مقاله حاضر که ترجمه فصل اول از کتاب «المؤرخون العرب و الفتنة الکبری » می باشد به بحث و بررسی بحرانی می پردازد که در پایان خلافت عثمان، امت اسلامی را فرا گرفت.

سعدبن ابی وقاص (از تیره قرشی بنی زهره) از سابقین در اسلام در مکه و از اصحاب نامدار پیامبر اسلام به شمار می رود