قرآن کریم

مسلمان و مؤمن همه جا و همه وقت را باید میدان عرصه تبلیغ حق و اقرار به حقایق، و اظهار واقعیات بداند و به این معنا یقین داشته باشد که در تمام موقعیت‌هاى اظهار دین و اقرار ایمانى و بیان حقایق حضرت حق او را یارى مى‌دهد و در این جنگ فرهنگى دشمن را به دست دوست مغلوب و مقهور مى‌کند، و این جنگ مأموریتى الهى است که بر عهده همه مؤمنان آگاه به دین گذارده شده ...

...قضاوت قرآن در مورد متن و مفهوم روایات مورد بحث، قاطعیت تمام دارد، چنان که ما با صرفنظر ار بیارزشى سند این روایات، کاملا میتوانیم با تکیه بر قرآن آنها را نقد کنیم.

قرآن چنان که صاحب نظران گفته اند - چون دریایی عمیق است و هیچ کتابی را نمی توان با آن مقایسه کرد . یکی از نشانه های معانی و مفاهیم قرآن گستره خاص دارد یا تمام علوم را در بر می گیرد؟ عمق قرآن کریم، تفاسیر مختلفی است که بر آن نگاشته اند

بدون شک یکی از ارکان جاودانگی قرآن کریم، هماهنگی آن با فطرت و عقل بشر است؛ زیرا چگونه ممکن است کتابی برای راهنمایی و هدایت انسان نازل گردد و هماهنگی عمیق با جهان شگفت و ژرف از یک سو، و با جان ملکوتی آدمی از سوی دیگر نداشته باشد و همچنان رهنما و هدایتگر باقی بماند؟قرآن کریم یادآوری و تذکره‌ای است برای فطرت همه‌ی انسانها، فطرتی که خدایی اس ...

از ما نیست کسی که ایمان به رجعت نداشته باشد...2.

واژه دین در قرآن کریم به صورت های مختلف در 86 نوبت به کار رفته است. برخی از معانیی که این واژه در آن ها به کار رفته است

رقیب همان حافظ است، کسی که مراقب چیزی است و با مراقبت و رعایت همیشگی به محافظت آن می‌پردازد. بعید نیست که در اصلش بین آن و رقبه (گردن) رابطه‌ای باشد؛ گویی به کشیده شدن گردن در اثنای توجه و مراقبت اشاره دارد

15) شأن نزول ( اسباب نزول ):شناخت شأن یا اسباب نزول همانند شناخت مکی و مدنی، ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه از علوم و معارف قرآنی است و قرآن پژوهان و مفسران و مترجمان قرآن به آن نیازمندند

آنچه به طور صریح از آیات قرآن مجید و معارف حقّه اهل بیت و کتاب هاى علمى مورد اعتماد در زمینه خلقت آدم و حوا استفاده مى شود، این است که خداوند، با اراده و قدرت و علم و حکمت بى نهایتش از خاک زمین پیکرى را صورت گرى کرد، و به او شکل لازم را مرحمت فرمود، و با نفخه الهى اش در آن پیکر روح دمید، و از همان خاک همسرش را به وجود آورد و مرد و زنى به نام آدم ...

آنچه از قرآن کریم و منابع روایی استفاده می‌شود، این است که اولیای الهی و در رأس آنان پیامبران و امامان معصوم(ع) تمام اعمال و بندگی‌شان تنها و تنها برای خدا بوده و هست، نه برای رسیدن به مقام و جایگاه دنیایی و حتی مقامات معنوی