چپهای-نجیب

حدود 6 سال است که ارتباط بیش از نیمی از مردم ایران با بازار مسکن به دلیل "گرانی بیقاعده" قطع شده و این بخش پیشران اقتصادی با رکود عظیمی مواجه است.

پزشکیان در دوراهی همکاری با چپ‌های نجیب یا نانجیب؛ کدامیک را برمی‌گزیند؟ این تصمیمی است که البته سرنوشت دولت پزشکیان را نیز تعیین خواهد کرد.

مقام معظم رهبری و بدنه حاکمیتی نظام با این حمایت ها نشان دادند که اگر به زبان می گویند "موفقیت پزشکیان موفقیت همه است"؛ در عمل هم بر همین مسیر ره می سپرند.

چپ‌های نجیب و راست‌های اصیل درباره "وفاق ملی" تأکید دارند که اثر وفاق باید در سفره‌های مردم و کارآمدی دولت دیده شود و این وفاق حتما باید مورد حمایت و پشتیبانی قرار گیرد.

"کابینه نظام بودنِ یک دولت"، حرفی است باطل و اساسا محال. زیرا شأن و تعقل نظام سیاسی نیز بالاتر از این است که حیثیت خود را به یک دولت 4 یا 8 ساله گره بزند.

دکتر پزشکیان باید به دنبال رفع ویروسی باشد که از زیر گوش دولت تا لابه‌لای برخی رسانه‌ها و محافل سیاسی رخنه کرده و قصد دارد از اهمیت کارآمدی بکاهد و بر وزن مقولات دیگر بیافزاید.

نظارت کارا بر قیمت‌های بازار مسکن، تعیین مالیات بر نرخ‌های خارج از قاعده و سیاست‌گذاری برای خارج کردن مسکن از حیث کالاهای سودآور کلان؛ 3 راهکار عاجل برای حل گرانی اجاره و رکود بازار مسکن هستند.

تأکیدات معاون اول رئیس‌جمهور بر اینکه دولت هم اختیار دارد و هم اقتدار؛ نشان می‌دهد که دولت پزشکیان اقبالی به چپ‌های تندرو ندارد و "سخنگویان منفصل" نمی‌خواهد.

اسامی وزرا یا عملکرد کابینه؛ برای مردم کدامیک اهمیت دارد!؟ این سؤالی است که برخی اصلاح‌طلبان مدعی حمایت از پزشکیان حاضر نیستند پاسخ معقولی به آن بدهند!

یک فعال چپ به مجلس پیشنهاد کرد: به فهرست وزرا رای اعتماد بدهند اما در مقابل از وزرا و دولت مطالبه‌گری کنند تا در یک سال آینده مقداری از مشکلات کشور باید حل شود. سپس این مطالبه را رصد کنند.