جمالالدین اکرمی با تأکید بر وظیفه سنگین ادبیات در بحرانهای اجتماعی میگوید: ادبیات مادر تئاتر و سینما و هنریها تجسمی است. چهطوری میتوانیم ادبیات را خارج از این وظایف بدانیم و فقط برای بچهها قصههایی بگوییم که همه چیز به خوبی و خوشی تمام میشود.
