بعد از یزید، ابراهیم بن ولید جانشین گردید، اما از بس کار خلافت سست شده بود بسیاری به او به عنوان خلیفه سلام نمی کرده و تنها به ذکر «امیر» اکتفا می کردند. (1) اصطلاح «امیر» در کنار عنوان «خلیفه » به حاکمان مستقلی گفته می شد که در دوران فترت کار امارت را انجام می دادند. آنها نه خلیفه بودند و نه از طرف خلیفه ای نصب شده بودند.
