اهواز

تابستان سال 1357 بود با با با عجله به خانه آمد. به عمو علی اکبر گفت: فوراً ماشینت را روشن کن حاج آقا کافی را نزدیک قوچان کشتن. عمو علی اکبر ماشین فولکس واگن سفید داشت. با زن عمو توی سه خانه انتهایی زندگی میکردند چهار تا دختر داشت و برای همین و بین حیاط دیوار کشیدند تا محرم و نامحرمی بین دختر عموها و پسر عموها حفظ شود.

از موضوع شکسته شدن محاصره سوسنگرد، بسیار گفته و نوشته‌اند؛ اثر پیش رو، روایت افرادی است که چندین روز و شب را در محاصره وحشتناک و در داخل شهر گذرانیده‌اند.

با خرمشهر صحبت می‌کردم و بنی صدر خائن را نفرین می‌کردم که نیروی کمکی به خرمشهر اعزام نکرد. روزهای مقاومت تا آن روز مثل فیلم سریع در ذهن من رد می‌شد. پاهایم دیگر توان راه رفتن نداشت و تنها ماندن در آنجا هم فایده نداشت.

مهدی چمران در مراسم رونمایی از کتاب «بچه‌های نامنظم منظم» به ذکر خاطره‌ای از شهید مصطفی چمران پرداخت.

در این مسیر حسابی گریه می‌کردم؛ کنار جوانان بهشتی بودن، قلبم را رقیق‌تر کرده بود. من عملیات را مجسم می‌کردم؛ تجسمش نیز خیلی سخت بود.

تنها سه روز بعد از اینکه ایران قطعنامه 598 را پذیرفت، سپاه سوم ارتش متجاوز عراق، با استعداد 13 لشکر، تهاجم خود را در روز جمعه 31 تیر 1367 آغاز کرد.

با یکی از مجروحین که آن روز اول دستش را گذاشتم روی شانه‌ام و او را از تونل وحشت می‌کشیدم، به نام محمد بنایی، که هم‌محله‌ای بودیم، فامیل شدیم و این فامیل شدن‌مان را در اسارت فهمیدیم.

گفتار سردار رشید تصویر دقیقی از شرایط سخت و پیچیده آغاز جنگ ایران و عراق ارائه می‌دهد. او نشان می‌دهد که علی‌رغم بمباران‌های سنگین و حملات هوایی، نیروی هوایی ایران موفق به حفظ توان خود شده بود و نیروی زمینی با سازماندهی و تقویت توانست جلوی پیشروی سریع دشمن را بگیرد.

وقتی غلامعلی در اصفهان دستگیر شد به ما گفتند، او در درگیری با ساواک شهید شده و ما لباس سیاه پوشیدیم و بعدها من و مادر عزیز صفری و عیدی فعال به اصفهان رفتیم.

عمق زیاد منطقه عملیات؛ تأمین نشدن جناحین؛ وجود موانع، به‌خصوص موانع مثلثی شکل و حساسیت دشمن، به‌خصوص در محدوده کوشک به پایین، سبب شد تا دو قرارگاه قدس و فجر نتوانند پیشروی کنند.