بی-دولتی

بلایایی مثل "گرانی دلبخواهی" و بی‌حیثیت شدن قانون صرفا به این دلیل رخ می‌دهد که دولت باید در یک بزنگاه مهم به نام بازار و نظارت بر قیمت‌ها حضور داشته باشد اما ندارد!

نباید نام "آزادی بیان" بر آن گذاشت. زمانی که یک کشور شرایط جنگی را پشت سر می‌گذارد حتما باید به مفهوم تحلیل‌ها و نظرات توجه کرد. زیرا در چنین زمانه‌ای برخی تحلیل‌های غلط از موشک دشمن هم خطرناک‌تر است.

در یک اقتصاد بی‌دولت و شهر بی‌کلانتر، قیمت‌ها از کانال رقابت معقول خارج شده و پدیده "گرانی بیقاعده" بروز می‌کند.

فکّ حصر و رفع انزوای اضلاع فتنه 88 بدون توبه رسمی و پذیرش اشتباه البته یک "آرزویِ محال" است که برخی اصلاح‌طلبان ستادی به آن دل بسته‌اند!

یک عضو مجمع روحانیون مبارز در انتقاد از پزشکیان گفته است: آن چیزی که تحت عنوان "وفاق ملی" مطرح می‌شود، وفاق نیست؛ بلکه سهمیه دادن به این و آن برای کسب مدیریت است و ما اسم آن را وفاق نمی‌دانیم!

پدیده بی‌دولتی در اقتصاد ایران مشکلات زیادی را ایجاد کرده است و تأثیر ابعاد بزرگ این قضیه در معیشت مردم قابل کتمان نیست. به‌راستی دولت چه زمانی این غیبت بزرگ را جبران خواهد کرد!؟

"بی‌دولتی" در اقتصاد ایران پدیده‌ای است که نمی‌توان آنرا کتمان کرد و باید هرچه سریعتر برایش فکری کرد. بخش اعظم مشکلات معیشتی و گرانی‌ها ناشی از نبود نظارت و اقتدار دولت در اقتصاد است.

دولت در حالی با افتخار از راه‌اندازی سامانه نظارت و پایش آنلاین بر ساخت مدارس خبر می‌دهد که گویا نمی‌داند "نظارت بر بازار و قیمت‌ها" هم از اهمیت زیادی برخوردار است.

"گرانی بیقاعده" پدیده‌ای است که در اثر بروز پدیده بی‌دولتی در بازار کالا و خدمات شکل می‌گیرد و مثل خوره معیشت مردم را می‌بلعد. اما راه رفع این بیماری خطرناک چیست؟

برخی چپ‌های ستادی با ژست دفاع از خاتمی تقلا می‌کنند تا بدون توبه از جنایات فتنه سال 88 عبور کنند و آن قضایا را مسکوت بگذارند. لکن باید با این رفتار شرورانه مقابله جدی کرد.