ناسیونالیسم

میان جنبش‌های ملی‌گرای جهان کنونی و آرمان‌های دموکراتیک، شکافی فزاینده دیده می‌شود. به ویژه اینکه امواج عظیم "مهاجرت" در جهان فعلی، مهر ابطال بر یکسان‌پنداریِ "شهروندان یک کشور" و "افراد یک ملت" خورده است.

به غیر از هیتلر و موسولینی، که ناسیونالیست‌های شش‌آتشۀ قرن بیستم بودند، اروپای قرن نوزدهم نیز عمیقا آلوده بود به جنگ‌های ناسیونالیستی. جنگ‌هایی که دقیقا با هدف توسعۀ مرزهای میهن رقم می‌خوردند.

رضا نمازی مترجم «خیابان لوگاوینا» درباره این کتاب گفت: این کتاب بیشتر در مورد زندگی، امید و تلاش ساکنان لوگاوینا در طول سه سال و نیم جنگ و محاصره است.

گلوبالیسم (Globalism) نه‌تنها به معنای جریان آزاد کالا و سرمایه بین مرزها است، بلکه شامل دسترسی گسترده و لحظه‌ای به اطلاعات و ایده‌ها از سراسر جهان می‌شود.

ناسیونالیسم ضد استعماری، در واقع ناسیونالیسم رایج در جهان سوم است که به بیرون راندن دولت‌های استعمارگر از سرزمین‌های آسیایی و آفریقایی منتهی شد.

نوشته‌های هیتلر برنامه‌ای سه‌مرحله‌ای را برای توسعه ارائه می‌کرد. در مرحلۀ اول، نازی‌ها می‌کوشیدند "آلمان بزرگ‌تر" را برپا کنند.در مرحلۀ دوم، در نظر داشتند با تاسیس امپراتوری به "فضای حیاتی" دست یابند. در مرحلۀ سوم، هیتلر تحقق رویای سلطۀ نهایی آریایی‌ها بر جهان را در نظر داشت.

اتو فون بیسمارک، زمامدار پروس و نخستین صدراعظم آلمان که ناسیونالیسم آلمانی را خرج جنبش بزرگنمایی پروس و معطوف به تشکیل کشور واحد آلمان کرد از نمونه های برجسته ناسیونالیسم محافظه‌کار است.

ناسیونالیسم لیبرالی ، مانند سایر اشکال ناسیونالیسم، مبتنی بر این فرضیۀ بنیادی است که نوع بشر به طور طبیعی به ملت‌هایی که هر یک دارای هویتی مستقل‌اند، تقسیم شده است؛ بنابراین ملت‌ها اجتماعاتی واقعی و طبیعی‌اند، نه آفریده‌های ساختگی رهبران سیاسی یا طبقات حاکم.

ناسیونالیسم در هر صورت، چه مثبت چه منفی، با جنگ و انقلاب نسبتی عمیق دارد. در آمریکا منتهی به جنگ شد و استقلال آمریکا از انگلستان را رقم زد. در فرانسه به انقلاب علیه رژیم سلطنتی منتهی شد. در ایتالیا و آلمان به جنگ جهانی دوم انجامید. در هندوستان و الجزایر نیز به انقلاب علیه انگلیس و فرانسه ختم شد.

سیر تحول و شکل‌گیری ادبیات داستانی در دهه‌ی شصت برای فهم معرفتمندانه از جنس و روش شناختن، نوع «ادبیات‌پایداری» ضرورت علمی دارد.