وفاق

عباس عبدی می گوید؛«وفاق با مردم نه تنها رخ نداده و افراد جدیدی به این جریان یا دولت اعتماد نکرده و ملحق نشده‌اند، بلکه اعتماد ماه‌های اول نیز کاهش چشمگیری یافته و نزدیک به نصف شده است.»

وفاق جاده یک‌طرفه‌ای نیست که آقای پزشکیان آن را طی کند و تندروها از بیرون نظاره‌گر آن باشند. اگر آنان اخلاق داشتند که کار ایران به چنین مرحله‌ای نمی‌رسید.

آقای پزشکیان باید متوجه باشد که وفاق با این جریان قدرت‌طلب و تندرو که به خودشان هم رحم نمی‌کنند آب در هاون کوبیدن و اتلاف وقت است. وفاق را با نیروهایی پیشه کنید که ارزش آن را می‌فهمند و از آن استقبال می‌کنند.

به نظر می‌رسد استیضاح کنندگان که عمدتاً متعلق یا نزدیک به یک جریان سیاسی و رقیب انتخاباتی پزشکیان هستند، اهداف و انگیزه‌های دیگری را دنبال می‌کنند

حسین شریعتمداری ابقای وزیر اقتصاد دولت رئیسی در دولت پزشکیان را معنای وفاق دانست!

راه‌حل، جلب مشارکت جامعه از طریق زمینه‌سازی برای ایجاد و تقویت احزاب، نهادهای مدنی و صنفی و رسانه‌ها و

مشکل آنجا بروز کرد که در سطح بالا و ایجاد وفاق، پروژه دولت با موانع جدی مواجه شده و اولین نشانه آن «استیضاح وزیر اقتصاد» است که هرچند احتمال موفقیت آن کم و بیشتر یک زورآزمایی و وزن‌کشی جریان‌های سیاسی درون ساختار قدرت است، اما می‌تواند آغاز پایان پروژه وفاق نیز باشد.

لک علی آبادی تاکید کرد: از سوی دیگر هنوز متاسفانه به شعار آقای رئیس جمهور درباره وفاق و همدلی در مجلس، در دولت و در سایر ارگان‌ها نرسیده‌ایم. اگر به صورت واقعی و غیر از شعار به موضوع همدلی برسیم، دیگر موضوعاتی مانند استیضاح پیش نخواهد آمد و با گفت‌وگو یا نشستی میان نمایندگان و اعضای دولت کار به استیضاح نمی‌رسید.

به نظر می‌رسد سیاست وفاق پزشکیان، هرچند ایشان همچنان بر آن معتقد و پای‌فشار است، پاسخی مطلوب نداده باشد و آنان که به موهبت سیاست وفاق سر از مشاغل دولت چهاردهم درآورده‌اند، بیشتر به جای وفاق به نفاق روی آورده و به قول معروف «مِستر هاید و دکتر جکیل» شده‌اند.

هرچند وفاق ایده بسیار مناسبی است که اثر مثبتش در چند ماه نیز قابل مشاهده بود، اما وفاق امری دوجانبه است. در هر تضادی، از جمله در سیاست، اگر یک طرف نخواهد به وفاق بگراید و همچنان بر طبل انشقاق بکوبد و توهین و تهدید روانه بازار سیاست کند، وفاق با او بی‌معناست.