اگر بخواهیم فارغ از داوری کلی، صرفا به بررسی «برنامه‌سازی سیاسی» در تلویزیون بپردازیم، شاید ارزیابی ما دقیق نباشد؛ اما اجمالا در همین صداوسیمای فعلی، مجریان، برنامه‌‌سازان و نیروی انسانی اندکی داریم که همچنان قابل اعتنا هستند و اگر عزمی بود، همین سرمایه موجود نیز می‌توانست تحول‌آفرین باشد، ولی مسأله اصلی، تعمد در به حاشیه راندن این سرمایه‌هاست.
