آداب-زیارت

«السَّلَامُ عَلَیک یا بنْتَ موسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ. . . یا فَاطِمَةُ اِشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ فَإِنَّ لَک عِنْدَ اللَّهِ شَأْناً منَ الشَّأْنِ.»[1] سخن از بانویی است که مرقد شریفش زیارتگاه عاشقان اهل بیت در قم گردیده است.

«السَّلَامُ عَلَیک یا بنْتَ موسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ. . . یا فَاطِمَةُ اِشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ فَإِنَّ لَک عِنْدَ اللَّهِ شَأْناً منَ الشَّأْنِ.»[1] سخن از بانویی است که مرقد شریفش زیارتگاه عاشقان اهل بیت در قم گردیده است.

واژه «زیارت»، از ریشه «زَور»، به معنای میل کردن به چیزی و روی گردانی از چیزی دیگر است. از این رو، دیدارهایی که دارای این ویژگی باشند، زیارت نامیده می شوند. ابن فارِس، در این باره می گوید:

ائمه معصومین (ع) سفارش زیادی بر زیارت حضرت سیدالشهدا (ع) داشته‌اند، اما آدابی برای این زیارت بر شمرده‌اند و در برخی موارد به شیعیان نهیب زده و زیارت نکردن را از زیارت با رعایت نکردن برخی آداب بهتر دانسته‌اند.

تقی مدرسی را جزو نویسندگان پیش‌رو ایرانی می‌دانند و اگرچه برخی از بی‌اعتنایی نویسندگان روشنفکر به جنگ حرف می‌زنند، او جزو نویسندگانی است که جنگ را دست‌مایه نوشتن رمان قرار داده است، اگرچه از دریچه نگاه خود.

زیارت زیارت است   ریزش باران الهی بر صحرای زندگی، آغوش باز رحمت الهی در برابر نیازها و حاجات آدمی، بخشیده شدن گناهان ریز و درشت و ایمنی از آتش سوزان قیامت! تحول در روح و قلب انسان و شفابخش بیماری های آزاردهنده جسم و روح، به کنار رفتن غصه و اندوه روزگاران! همنشینی با خوب ترین خوبان و دستگیری و شفاعت در تنگناهای مرگ و قبر و قیامت در صدها و ...

 برای حضور در حرم ها، زائر باید پاک باشد، هم پاکی ظاهری، هم درونی. غسل زیارت از آنجا که به عنوان یک عمل عبادی انجام می گیرد، علاوه بر تمیزی جسم و لباس، طهارت روح و روان را هم در پی دارد. هم قبل از آغاز سفر زیارتی و هنگام بیرون رفتن از خانه و شهر و بیش از شروع مسافرت مستحب است، هم قبل از تشرف به حرم های مطهّر معصومان:

 خواندن «اذن دخول» هنگام زیارت، یکی دیگر از آداب است. این اقاضی ادب است که بی اجازه وارد حریم حرم نشویم و با خواندن اذن ورود، هم ادای احترام کنیم، هم دل را آماده تر سازیم

 تأکید بر آن است که در زیارت ها، بیشتر از متون زیارتی نقل شده از ائمه معصوم (علیه السلام) استفاده شود که به آن گونه دعاها و زیارت های مستند مأثوره گفته می شود

معاویه، حاکم ستمکار در سال 60 هجری درگذشت؛پسر او یزید به خلافت رسید، در حالی که در آن زمان، امام حسین علیه السلام شایسته ترین فرد برای پیشوایی مردم بود و یزید فردی نالایق، هوسباز، شرابخوار و اهل گناه و ظلم بود