انسان به امید زنده است، و از نظر قرآن کریم، و نهج البلاغه و علوم روانشناسی، انسان موجودی است آینده نگر، که چشم به افق های بیکرانه ی فردا و فرداهای دور دوخته است، و انواع مشکلات و رنج ها و دردها را به امید آینده تحمّل می نماید و با روح امیدواری، و آینده گرائی، به استقبال سختی ها می رود