اخلاق-فضیلت

چکیده   نویسنده ابتدا به موضوعیت اصلی اخلاق برای جامعه ی دینی توجه می کند، آنگاه آن را به دو بخش فضیلت و وظیفه، تقسیم می نماید و خاطرنشان می سازد که اخلاق فضیلت همان هدف والای دین الهی است که به آن تصریح شده است

  نیاز به تعلیم و بسط اخلاق   انسان به وسیله ی هدایت فطری، امهات فضائل و رذائل را می شناسد و اصول اخلاق خوب و بد را ادراک می کند «فالهما فجورها و تقواها» (شمس، 8) اما این بدان معنی نیست که مردم می توانند تمام مسائل اخلاقی را از پیش خود و بدون معلم بفهمند

مقاله حاضر درصدد تبیین عدالت فردی به عنوان فضیلت نفس و به مثابه برترین فضیلت در اخلاق در مقابل عدالت به عنوان عملی اجتماعی است. بحث عدالت فردی مقدم بر بحث عدالت اجتماعی است، زیرا با تربیت انسان، جامعه نیز بالطبع از افرادِ تربیت یافته برخوردار شده و در نتیجه، جامعه، ساختارِ سیاسی سالمی می یابد.

به بیان کلی، یک فضیلت، یک خصلت شخصیتی قابل تحسین یا مطلوب است. بنابراین می توان گفت اخلاق فضیلت شکلی از تامل و تفکر است که برای این قبیل خصایل شخصیتی مرتبه و موقعیتی اساسی قایل است