امام-صادق

امام صادق(ع) نه تنها دیگران را دعوت به کار و تلاش می کرد، بلکه خود نیز با وجود مجالس درس و مناظرات و

نام شریفش جعفر، کنیه اش ابوعبدالله و ابواسماعیل و لقبهایش فاضل، قائم، طاهر، کافل، منجی و مشهورترین آنها صادق بود

«امام صادق علیه السلام که قلبش تجلّى گاه علم و دانش و بصیرت و بینش پیامبر صلى الله علیه و آله است، یک روز به یکى از شاگردانش که نزد حضرت علم آموخته بود و به تصفیه و تزکیه نفس موفّق شده بود فرمود:

ماجرا زمانی ناباور می شود که مردمی که این چنین برای امام شهیدشان سینه داغ می کنند، چرا برای امام زنده شان تحرکی ندارند؟!...

پاسخ های کوبنده با الهام از آیات

در زمان حکومت عباسیان و عصر وزارت برامکه [1]، جمعیت ایرانیان در شهر بغداد زیاد شده بود. دولت در دست ایرانى ها بود و آن ها با این که در منطقه اى عربى زندگى مى کردند، عادات و رسومشان را تعطیل نکرده بودند. از جمله این که مراسم عید نوروز را برگزار مى کردند.

پنجره ای رو به آسمان گشوده شد. برکه ای از نیلوفر، بر سجاده گسترده زمین درخشید و بهار بر آن ایستاد

1ـ جناب اسماعیل فرزند ارشد حضرت امام صادق (ع) بودند. و به نزد پدر بسیار محبوب بودند

اَلبَنونَ نَعیمٌ وَ البَناتُ حَسَناتٌ وَ اللّه‏ُ یَسألُ عَنِ النَّعیمِ، وَ یُثیبُ عَلَى الحَسَناتِ.

للمؤمنِ على المؤمنِ سَبْعَةُ حُقوقٍ واجِبَةٍ لَهُ مِن اللّه ِ. عزّ و جلّ، و اللّه ُ.