بخشش

هرکسی که تابه حال قربانی چیزی شده باشد—چه جنگ، چه تصادف یا آزارهای زمان کودکی، زندانی شدن های سیاسی، بازماندگان جنایات، و از این قبیل—باید تصمیم بگیرد که باعث و بانی آن را ببخشد یا نه. این تصمیم حد وسط ندارد: یا تصمیم می گیرید که کسی که به شما آزار رسانده را ببخشید یا به خشم و ناراحتی خود ادامه می دهید.

تا به حال در مورد کودکانی که سر چهارراه یا در کوچه و خیابان معصومانه از شما درخواست کمک یا خرید اجناسشان را داشته اند تامل کرده اید

بخشش ما را با تدبیر عالم هستی تطبیق می دهد، تدبیری که از طریق آن یاد می گیریم بپذیریم که هر اتفاق به این دلیل در زندگی ما رخ می دهد که باید چیزی از آن یاد بگیریم.

رفتارهای انسانی نشان میـدهد کـه مردم وقتی از کسی ضـربه مـی بـیـنند، پیوسته در جستجوی انتقامند. غـرور و اعـتـمـاد بـه نـفـسـمـان لطـمـه دیـده اسـت. انـتـظـــارات و رویـاهـایـمـان نـابـود شـده انـد. چـیـزی کـه بـرایـمان بسیار ارزشـمـنـد اسـت را از دسـت داده ایــم. بــه هـمـیـن دلـیل اســت که می خواهیم تلافی و جبران همه این صدمات را در بیاوریم.

بـه مـحض اینکه به اندازه ای بزرگ شدم که دستم به کلید چـراغ بـرق بـرسـد، پـدر و مـادرم قیمت و بهای آن را به من تـذکر دادنـد و خـاطـر نـشـان کـردنـد کـه بـرای مـصـرف بــرق می بـایـست پـول پـرداخـت شـود. در حـقـیقت، خیلی زود مـتـوجـه شـدم کـه بـه ازای هـمـه چـیز در این دنیا باید پول پرداخت کرد.

من در حال کشمکش با بخشش و گذشت هستم. می دانم که بخشیدن کسی جزئی از مرحله ی خودسازی است اما آیا بخشیدن یک فرد به این معنا است که باید با او مانند دوستان نزدیکم رفتار کنم؟ (مثلاً در برابر فردی که باعث رنجش من شده است) آیا بخشش و گذشت به این معنا است که هیچ عواقبی برای فردی که مرتکب اشتباه می شود، وجود نداشته باشد؟

وضعیت اینگونه می باشد: سکوت، جوابهای سـربـالا درب قفل شده اتاق خواب، پریشـان خـاطـری، در ایـن شرایط میخواهید موی سر خود را بکنید، رک بگوییـم،  دیگر فکری بنظرتان نمیرسد و نمی دانید چه بکنید.

بعد از افشای خیانت، نگرانی‌ها و تردیدهای زیادی به سراغ همسران دربارهٔ حفظ ازدواج یا طلاق می‌آید. حال اگر همسری آسیبدیده از خیانت زناشویی، تصمیم به ادامهٔ زندگی گرفت و خواست رابطه زناشویی را بعد از خیانت از نو بسازد، راهکارهای زیر به او کمک می‌کنند.

توبه و بازگشت به سوی رحمت خدا، هر گناهی را شامل می‌شود؛ یعنی اگر انسان مرتکب هر گناهی بشود، نباید امیدش را از دست بدهد، بنابراین برای انسان گنهکار، توهم این مطلب سزاوار نیست که بگوید:«گناه من دیگر قابل بخشش نیست.»

میانه‌روی فضیلتی است که مانع افراط و تفریط در مسائل می‌شود و ما را از تنفر، تکبر، پیامدهای نامطلوب ناشی از خوشی‌های ناپایدار و بی‌ثباتی‌های هیجانی محافظت می‌کند. این فضیلت از چهار مؤلفه تشکیل شده است که عبارت‌اند از: بخشش، فروتنی، آینده‌نگری و کنترل خود.