برجام-اروپایی

برجام اروپایی که بعدها به SPV تغییر نام داد و این روزها در قالب INSTEX از آن نام برده می‌شود؛ روایت تلخی از اعتماد به اروپا برای سامان بخشیدن به اقتصاد است.

پس از آنکه در صنعت هسته ای بتن ریزی شد و تحریم ها در جای خود باقی ماند و هیچ دستاوردی از برجام عاید مردم ایران نشد، دولتمردان در اظهارات جداگانه به غیرقابل اعتماد بودن آمریکا اذعان کردند.

به واسطه انفعال حیرت‌آور وزارت خارجه، دانمارک به جای آن که طبق قوانین بین‌المللی، سران گروهک تروریستی را که رسما مسوولیت حمله تروریستی در اهواز را پذیرفته، تحویل ایران دهد، در جایگاه «شاکی» نشسته است.

اظهارات روحانی مبنی بر اینکه «اروپا از نظر سیاسی نسبت به برجام سنگ تمام گذاشت، منتظر اقدامات عملی هستیم»، آن هم پس از سپری شدن قریب به 100 روز از برجام اروپایی، در حقیقت وقت کشی برای ایران است.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، با بیان اینکه اروپایی‌ها تاکنون اقدام مثبتی برای حفظ برجام نکرده‌اند، گفت: اروپایی‌ها درباره برجام، طبق منافع خودشان تصمیم خواهند گرفت.

تضمین به‌چه‌معناست و چه‌تفاوتی با تعهد دارد؟ اروپا چه تضمینهایی در حوزه بانکی و پولی باید به ایران بدهد؟ و نهایتاً اینکه آیا اروپا توان ارائه تضمین به ایران را دارد؟ متن پیشِ‌رو به این پرسشها پاسخ می‌دهد.