حضرت-فاطمه(س)

«فکر و قلم از دیرزمان در پیشگاه با عظمت فاطمه زهرا (س) انجام وظیفه می کنند مؤلفان از زمان شهادت آن حضرت تاکنون، در تلاش بوده اند تا اشعه ای از آن نور الهی را در نوشته های خود منعکس نمایند .» (1)

متعصب ترین و نقادترین فقهای اهل سنّت، بخاری را صحیح و معتبر می دانند، در این کتاب از ابی ولید از ابن عیینه، از عمرو بن دینار، از ابن ابی ملیکه از موربن مخرمه روایت شده است که رسول الله(ص) فرمود:

در جایی که امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف حضرت فاطمه زهرا علیها السلام را به عنوان الگوی خویش مطرح می فرماید، تکلیف امثال ما در لزوم الگوگیری از آن وجود نورانی مشخص است.

«خَیْرُ لِلْنِّساءِ اَنْ لا یَرَیْنَ الرِّجالَ وَ لا یَراهُنَّ الرِّجالُ؛

فاطمه و علی علیهما السلام دو یار همراه و دو ستاره آسمانی اند که برای نشان دادن راه آسمان چند روزی به زمین آمدند و سپس به آسمان بازگشتند

السلام علیک یا رسول الله عنی، و عن ابنتک النازلة فی جوارک و السریعة اللحاق بک! قل یا رسول الله، عن صفیتک صبری، ورق عنها تجلدی، الا ان فی التأسی لی بعظیم فرقتک، وفادح مصیبتک، موضع تعزٍ، فلقد وسدتک فی ملحودة قبرک، وفاضت بین نحری و صدری نفسک. «فانا لله وانا الیه راجعون»

از احادیث و اخبار اهل بیت و راویان اهل سنت چنین بر می آید که فاطمه(س) دارای سه وصیت نامه در موضوعات مختلف بوده است.

«... ثمّ اسْتَنْهَضَکم فَوَجَدَکُمْ خِفافا، وَاَحْمَشَکُمْ فَاَلْفاکُمْ غضابا فَوَسَمْتُمْ غَیر اِبِلِکُمْ وَ وَرَدْتُمْ غیرَ مَشْرَبِکُمْ هذا والعَهْدُ قَریبٌ، والکَلْمُ رحیبٌ، والجَرْحُ لَمّا یَنْدَمِل، والرّسول لمّا یُقْبَرُ، إبْتِدارا زَعَمْتُمْ خَوفَ الْفِتْنَةِ، ألا فِی الْفِتْنَةِ سَقَطوا وَ اِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحیطَةٌ بِالْکافِرینَ...(1)؛