حق-حضانت

اکثر فق‌های شیعه بر این باورند که کافر نمی‌تواند حضانت طفل مسلمان را بر عهده داشته باشد، هرچند مادر او باشد. البته در حقوق ایران قانونگذار به مانع شرط اسلام برای دارنده حضانت اشاره‌ای نکرده است؛ اما این موضوع را می‌توان به طور غیر مستقیم از همچون ماده 1192 قانون مدنی و اصل 167 قانون اساسی قائل به این مطلب بود که کفر والدین مانع از حضانت است.

حق حضانت چیست و چند نوع است؟ حق «مراقبت از کودک» یا «حضانت کودک» مفهوم اصلی قانونی است که بر اساس آن، این حق به یکی از والدینی واگذار می شود که صلاحیت بیشتری دارد

قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران از فقه امامیه، الهام گرفته و اکثر مواد آن ترجمة فتوای مشهور فقهای امامیه است

«حضانت» یا نگهداری از کودکی که بین والدینش طلاق واقع شده، از موضوعهای بحث انگیز حقوقی و فقهی بوده است

موضوع «حضانت » یکی از مباحث پیچیده حقوق خانواده می باشد و با وجود مطالعات گسترده پیرامون آن از سوی حقوقدانان، هنوز مسائلی از آن ناشناخته مانده است . نگارنده در این نوشتار ضمن پاسخگویی به برخی از چالشهای موجود در امر «حضانت » عمدتا به کاستی ها و نارسایی های قواعد و مقررات مربوط به آن با تکیه بر فقه و قانون مدنی پرداخته است .

حضانت از ریشه حضن به معنای دامن گرفته شده است که کنایه از نگهداری وپرورش فرزند خردسال در دامان مادراست (1) و در اصطلاح به معنای اقتداری است که قانون به منظور نگهداری و تربیت اطفال به پدر و مادر آنان عطا کرده است بطوری که در این اقتدار حق و تکلیف به هم آمیخته است

طرفداران تشابه کامل حقوق زن و مرد، تفکر رایج در غرب و سازمان های بین المللی دفاع از حقوق زنان، خواهان برخورداری یکسان زن و مرد از حضانت و گاه انحصاری کردن آن برای زنان بوده اند