حماسه

حماسه شکوهمند روز دهم سال 61 هجری، نگارینه ای از زیباترین طرح ها و نقش ها را در تاریخ حک نمود. حماسه از سرخی خون برترین رادمردان خدا، خامه گرفت و دست نقاش چیره شهادت که از آستین بزرگ آموزگار آن، حضرت حسین(علیه السلام) بیرون آمده بود، بر پرده کربلا، در آن ساعتی که عقربه های آفرینش لحظه عروج را نشان می دادند، چشم نوازترین تصویر را به نقش کشید.

خفتگان , در رویای سرد بودند و بیداران بر فرازدار, خموش , آن سر بر[ نی] ,[ سرنی] را بازگو کرد و آتش بر خرمن فکند واز هزاران جدایی نالید که ازاصل شریعت , رو داده بود.

گلزارها و یادمان‌های شهدا، ظرفیتی بزرگ در جهت زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا و ترویج فرهنگ دفاع مقدس هستند که می‌توانند به‌عنوان زیارت‌گاه اهل یقین، قرارگاه‌های فرهنگی بزرگی در این زمینه، در اقصی‌نقاط کشور به حساب بیایند.

حماسه شکوهمند روز دهم سال 61 هجری، نگارینه ای از زیباترین طرح ها و نقش ها را در تاریخ حک نمود. حماسه از سرخی خون برترین رادمردان خدا، خامه گرفت و دست نقاش چیره شهادت که از آستین بزرگ آموزگار آن، حضرت حسین(علیه السلام) بیرون آمده بود، بر پرده کربلا، در آن ساعتی که عقربه های آفرینش لحظه عروج را نشان می دادند، چشم نوازترین تصویر را به نقش کشید.

هر چند ساحت دو واقعه‌ی مرگ سیاوش و شهادت امام حسین(ع) هر دو بر بنیاد این اصل که «خونی که بی‌گناه به زمین ریخته شود تا ابد خون‌خواهی می‌کند» نهاده شده است، اما این دو حماسه با یکدیگر فرق اساسی دارند و هر یک ویژگی‌ها و پیام‌های خاص خود را دارد.

حماسه شکوهمند روز دهم سال 61 هجری، نگارینه ای از زیباترین طرح ها و نقش ها را در تاریخ حک نمود. حماسه از سرخی خون برترین رادمردان خدا، خامه گرفت و دست نقاش چیره شهادت که از آستین بزرگ آموزگار آن، حضرت حسین(علیه السلام) بیرون آمده بود، بر پرده کربلا، در آن ساعتی که عقربه های آفرینش لحظه عروج را نشان می دادند، چشم نوازترین تصویر را به نقش کشید.

1. قهرمان دوستی و قهرمان پرستی در سرشت بشر است. او از قهرمان ملت و قوم خودش تحلیل می کند نه از قهرمان دیگری. حماسه هایی مثل رستم و سهراب حماسه قومی است یعنی اختصاص به یک قوم و نژاد معین و یک آب و خاک معین دارد.

خفتگان , در رویای سرد بودند و بیداران بر فرازدار, خموش , آن سر بر[ نی] ,[ سرنی] را بازگو کرد و آتش بر خرمن فکند واز هزاران جدایی نالید که ازاصل شریعت , رو داده بود.

پیشوای چهارم شیعیان علیه السلام بعد از حضور در حماسه افتخار آفرین و عزت بخش عاشورای حسینی، از لحظه ای که در غروب عاشورا با شهادت پدر بزرگوار و سایر عزیزانش مواجه گردید برای ادامه راه آنان، مسئولیت سنگینی را به دوش کشید