خاطره‌نویسی

هدایت‌الله بهبودی می‌گوید: نمی‌توانیم «نهضت‌ خاطره‌نویسی» پس از انقلاب را نادیده بگیریم، زیرا بخش قابل توجهی از هویت فرهنگی و ادبی ما در این نهضت متبلور شده است.

ابوالفضل الله‌دادی با بیان این‌که از خاطره‌نویسی در کشور ما استقبال نمی‌شود، می‌گوید: جا نیفتادن خاطره‌نویسی و بی‌اعتمادی مخاطب به خاطرات از دلایل این مسئله است.

ابوالفضل الله‌دادی با بیان این‌که از خاطره‌نویسی در کشور ما استقبال نمی‌شود، می‌گوید: جا نیفتادن خاطره‌نویسی و بی‌اعتمادی مخاطب به خاطرات از دلایل این مسئله است.

هدایت‌الله بهبودی می‌گوید: نمی‌توانیم «نهضت‌ خاطره‌نویسی» پس از انقلاب را نادیده بگیریم، زیرا بخش قابل توجهی از هویت فرهنگی و ادبی ما در این نهضت متبلور شده است.

کاوه میرعباسی با بیان این‌که زندگی‌نامه‌نویسی در ایران هنوز پا نگرفته است، می‌گوید: ژانرهای ادبی مهمی داریم که هنوز پا نگرفته‌اند چه رسد به زندگی‌نامه شخصی.

محمدرحیم اخوت بر اصالت خاطره‌نویسی تاکید کرد.

ایرج پارسی‌نژاد می‌گوید: خاطره‌ در ادبیات غرب یک ژانر تثبیت‌شده است، اما در ایران سنت و سابقه ندارد و یک نوع جدید است.

هرمز همایون‌پور می‌گوید: در کشورهای دیگر خاطره‌نویسی آزادانه‌تر است اما در کشور ما افراد می‌ترسند خاطرات خود را بنویسند.

محمود معتقدی می‌گوید: سرگذشت‌نامه‌نویسی از نظر فرهنگی مهم است اما در جامعه ما جدی گرفته نشده‌ است.

نکته‌ی جالب توجه در مورد خاطره‌نویسی این است که در طول تاریخ، بانوان اولین کسانی هستند که اقدام به نوشتن در مورد زندگی شخصی خود کردند