یکی از مهم ترین چالش های معاصر در زمینه قرینه گرایی متعلق به پلنتینگا است. پلنتینگا مدعی است که باور به خدا همچون باور به وجود میزی در مقابل من و یا باور به این که امروز صبح صبحانه خورده ام، می باشد. اگرچه این باورها از قرینه و دلیل استنتاج نشده اند، اما اوضاع و احوالی وجود دارد که در آن به لحاظ عقلانی حق دارم به این باورها معتقد شوم.(2)
