شیرین-کننده

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که شکر و شیرین‌کننده‌های مصنوعی ممکن است خطر بلوغ زودرس در کودکان را افزایش دهند.

رمز بیشتر محصولات بدون قند در استفاده از شیرین‌کننده‌های مصنوعی یا شیرین‌کننده‌های فاقد کالری (NNS) نهفته است. این مواد شیمیایی ساخته‌شده‌ی بشر یا بسیار فرآوری‌شده، شیرینی مورد نظر را بدون کالری و بدون بار گلیسمی قند معمولی فراهم می‌کنند.

«افزایش اشتها» از عوارض مصرف موادغذایی حاوی شیرین‌کننده‌های مصنوعی است.

یک بررسی جدید نشان می‌دهد سوکرالوز، یک شیرین‌کننده مصنوعی بدون کالری رایج، فعالیت بخش‌هایی از مغز مرتبط با گرسنگی را تغییر می‌دهد و ممکن است باعث افزایش ولع برای غذا خوردن شود.

پروفسور صدف نهیر ال(Sedef Nehir El)، استاد گروه مهندسی مواد غذایی دانشگاه اژه(Ege)، تاکید می‌کند که جایگزین‌های شکر اغلب شامل شیرین کننده‌های مصنوعی مانند آسپارتام، آسه‌سولفام-کا(acesulfame-K) و الکل‌های قندی مانند سوربیتول، زایلیتول و اریتریتول هستند.

سوربیتول که اولین‌بار در سال 1872 توسط شیمیدان فرانسوی جوزف بویس-بوندران کشف شد، یک الکل قندی است که طبیعتاً در میوه‌ها و سبزیجات وجود دارد. این ترکیب شیمیایی از گروه پلیول‌ها محسوب می‌شود و به دلیل ساختار شیمیایی خاص خود، خواص و کاربردهای منحصربه‌فردی دارد.

در این مطالعه دلیلی وجود دارد که شاید بخواهید، یا ممکن است نخواهید، به قهوه‌تان شکر اضافه کنید.

ملاس محصول جانبی فرایند تولید شکر است و ویتامین و مواد معدنی بیشتری در مقایسه با شیرین‌کننده‌های دیگر دارد. در این مقاله، هرآنچه را لازم است درباره ملاس بدانید با ما همراه باشید.

آیا می‌دانید که شیرین‌کننده‌ها هم خوب و بد دارند و تمام خوراکی‌های شیرین در گروه محصولات غذایی ناسالم قرار نمی‌گیرند؟

اریتریتول یکی از عناصر موجود در فهرست رو به رشد شیرین‌کننده‌های غیر قندی است که در غذاهای کم‌کالری و بدون قند یافت می‌شود.