دانشمندان مدتهاست که مجذوب اکسیتوسین بودهاند. این هورمون اغلب با عنوان «هورمون عشق» شناخته میشود زیرا در تقویت پیوندهای عاطفی و افزایش رفاه روانی نقش دارد. فراتر از عملکردهای اجتماعی، اکسی توسین اکنون به دلیل تأثیر قابل توجه بر فرآیندهای شناختی، مانند یادگیری و حافظه، قابل توجه قرار گرفته است.