فاجعه

نبرد برای آزاد سازی موصل امروز یک شنبه وارد ششمین ماه خود خواهد شد. فارغ از موضوع نظامی و اوضاع میدانی، آن چه نگران کننده به نظر می رسد اوضاع انسانی اهالی بخش غربی موصل است.

فردا سالروز زلزله ویرانگر بم است که در سال 82، ایران را عزادار کرد. به بهانه این تقارن، به نقشی می‌پردازیم که روان‌شناسان در کمک‌رسانی‌های بعد از فاجعه‌های این چنینی می‌توانند ایفا کنند؛ نقشی که از همان اولین لحظات و در همان صحنه وقوع حادثه شروع می‌شود.

چه چیزی بدتر از این می‌توانست اتفاق بیافتد؟ احتمالاً این جمله را قبلاً شنیده‌اید، اما بعضی وقت‌ها واقعاً بدتر اتفاق می‌افتد. این 33 عکس (در دو قسمت) لحظاتی قبل از اینکه مردم کارهای احمقانه انجام دهند و دچار حادثه‌ای هولناک شوند و یا حتی باعث مرگشان شود، گرفته‌شده است.این مقاله در دو قسمت خواهد بود، در قسمت‌های بعدی نیز با بنیتا همراه باشید.

قبل‌تر، این حضور در نمایش‌های اعدام خیابانی به چشم آمده بود و اکنون در مقابل پلاسکو. چرا چنین است؟ چرا در هر حادثه این‌چنینی، مردم حضوری حداکثری دارند؟ چرا چنین هجومی به قلب حوادث می‌آوریم؟ از منظر علم روان‌شناسی، دو دلیل عمده برای این پدیده وجود دارد...