فیلیمو

نخستین بار در میان تولیدات ایرانی با عشاقی مواجه هستیم که با هم محرم و همخون هستند. عشقی که نیروی عاطفی تماشاگر را نسبت به این روابط ممنوعه تقویت می‌کند.

وقتی کارمند فیلیمو پابلو اسکوبار قاچاقچی سرشناس کلمبیایی را از رئیس مجلس شورای اسلامی معتمدتر توصیف می‌کند، چرا برخی نمایندگان همچنان از این سامانه حمایت می‌کنند؟

حتی اگر یک نفر در سامانه فیلیمو این اثر را دیده و تهییج شده و در آشوب‌های اخیر شرکت کرده باشد، فیلیمو دین خود را نسبت به آشوب‌ها در ایران ادا کرده است.

رصد فضای مجازی نشان می‌دهد مخاطبان غیرسیاسی و شاید خاکستری فیلیمو هم تمایلی ندارند که هزینه اشتراکی گرانتر از نت فلیکس به فیلیمو پرداخت کنند و این پول نصیب وسط‌بازهایی چون فرخ‌نژاد شود.

مدیر روابط عمومی «صبا ایده» (فیلیمو، آپارات و ...) به محض عدم همراهی با اعتصابات اجباری آشوب‌طلبان، از سمت خود برکنار می‌شود. اما خط برخورد با این فرد از کجا آغاز شد؟

بنیادی تبدیل به مهره‌ای شده که علی رغم داشتن یک کارنامه ضد ایرانی به عنوان بازیگری ایرانی تبار، سناریوهای فرمایشی سرویس های اطلاعاتی را در محافل مختلف قرائت می‌کند.

مجموعه ای که تمامی موقعیت و موفقیت امروز خود را مدیون حاکمیت هستند آیا در چنین آزمون حساسی ذره‌ای تشکیلات رسانه‌ای خود را در مسیر انتشار آگاهی صحیح در جامعه مقید می‌دانند؟

از سال های بسیار دور، کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان برای تماشای فیلم ها و سریال های خانگی باید CD و یا  DVD ای را از فروشگاه ها تهیه می کردند و با گذاشتن در کامپیوتر یا دستگاه های CD و DVD تماشا می کردند؛ اما امروزه با وجود شبکه نمایش خانگی، اکثر افراد به صورت آنلاین تمامی فیلم ها و سریال های ایرانی و خارجی را می توانند تماشا کنند

در پی انتشار بدون مجوز بعضی سریال‌های فیلیمو و نماوا در این دو پلتفرم که بعضی بدون بازبینی به انتشار رسیدند، ، ساترا در فضای مجازی با این دو پلتفرم برخورد می‌کند.

چه شد که پلتفرم‌هایی که با ایده شکستن انحصارگرایی مجوز گرفتند و گسترش پیدا کردند، خود به انحصارگرانی تمام‌عیار تبدیل شده‌اند؟! چه قانونمندی و برنامه‌ریزی‌هایی در این موضوع تحقق یافته است؟